Om maar even gelijk met mijn studiekeuze dilemma te beginnen.. Ik had dus eindelijk besloten: Design in Utrecht of Groningen. Ik moest me voor 15 april inschrijven en dacht dus heel slim 13 april een studielink account aan te gaan maken. Maarja, dan moet je opeens een code ontvangen per mobiel wat niet leek te werken naar buitenlandse nummers. Ik doodleuk opgeven dat ik geen mobiel heb, met als gevolg de vriendelijke mededeling: "Bedankt voor het aanmelden bij DigiD, de activatiecode wordt binnen 5 dagen per post verstuurd." Vervolgens dus een smekend mailtje sturen naar de overheid, waar ik ondertussen echt heel veel vertrouwen in heb.. Maar deze keer had ik geluk! Ik werd om 5 uur 's ochtends, wakker gebeld op mijn mobiel en kreeg de code!
Goed.. Verder ben ik vrijdag wezen klimmen op zo'n klimmuur. Eén van de Ecuadorianen van vorige week voelde zich een beetje lullig tijdens het schaatsen en wilde ons meenemen naar zijn sport. En eigenlijk ging dat nog best goed in vergelijking met de andere niet-klimmers... Maar dat kon ook komen omdat ze een gigantische kater hadden.. Foto's heb ik helaas nog niet ontvangen, komen nog wel!
En dat weekend ging ik het dan toch maar in het echie (leuk woord) doen: De cotopaxi vulkaan. Cotopaxi betekend nek van de maan, geen idee waar dat op moge slaan.. Wat ik wel heb begrepen is dat het een van de actiefste vulkanen ter wereld is: In de laatste 270 jaar 50 uitbarstingen.. Ofwel, een kans van slechts 1/1971 dat ik die dag dood zou gaan. Wel wordt er trouwens verwacht dat hij binnenkort weer uit gaat barsten omdat de platen in beweging zijn (denk aan Haïti, Chili, Costa Rica, allemaal dit jaar zware aarbevingen). Maar dat hoorde ik natuurlijk pas toen ik erop stond.. En oja, hij heeft steden verwoest die 100km verderop stonden..
Beetje jammer was wel dat we die dag als de stomme studentjes bekend stonden. Het begon er al mee dat we te laat waren om met de georganiseerde tourbus mee te gaan.. Laten we het een combinatie noemen van lichtelijk verslapen en slechts ongeveer weten waar we moesten zijn. Maar met een taxi erachteraan geracet, en vervolgens onder het oog van 2 lachende gidsen in het busje gestapt.. Vervolgens konden wij niet meer stoppen met lachen en dat irriteerde ze dan weer een beetje. Tja, dan had je niet moeten beginnen hoor.. Daarna doodleuk de vulkaan opklimmen, en een paar honderd meter verderop realiseer ik me opeens dat mijn handschoenen nog op de rustplaats lagen. Naar beneden was ik binnen een minuut, omhoog duurde wat langer, dus iedereen moest natuurlijk weer op mij wachten.. Tralalala. Vervolgens krijg ik het voor elkaar om 2 keer te vallen om vervolgens de eerste 2 minuten niet meer op te kunnen staan van de slappe lach, en Rosalie is er tegen die tijd ook al bij gaan liggen.. Oja, heb wel een gat in mijn broek, mooi souvenir zullen we maar zeggen.
Maar toen werd het toch wel een keer tijd om verstandig te zijn.. We gingen namelijk naar beneden mountainbiken. We konden kiezen voor het eerste steile stuk en het 2e beetje steile stuk naar beneden. Zoals enige van jullie vast wel weten ben ik niet de voorzichtigste wat mountainbiken betreft, dus ik ging voor de veiligere route en ben zowaar heelhuids beneden gekomen! Beetje jammer dat de zadels zo extreem laag stonden..
Naar boven klimmen.. Met los zand is het niet heel raar dat je naar valt toch?
Snowboarden op het ijs.. Ofzo..
1 opmerking:
nou, mooi dat je conditie in elk geval geen bottle-neck (meer) was!
prachtige foto's!
enne... goed dat je even terugdacht aan je eerdere mountainbike-ervaringen...
weet je het wel heeeeeeeeeeeeeeeeeel zeker, je studiekeuze???????????????????
en dan de toegift: heeft jullie vulkaanbezoek geleid tot de uitbarsting in IJsland? Of heb je dat nieuws gemist?
Een reactie posten