Een Nederlands feestje met Miss Riobamba

Daar ga ik weer, zwaar afgeleid door luide Guus Meeuwis, Blof, Acda en de Munnik, Dubbel Ko, en al het andere Nederlandse wat luidkeels kan worden meegezongen door alle Nederlanders in de residentie.. Ondertussen natuurlijk heel raar aangekeken door de 2 Ecuadorianen die mij van de week hebben omgedoopt tot Quimbolito. Even voor de duidelijkheid: Een Quimbolito is smerig eten, gewikkeld in groene bananenbladeren.. En tja, als je de hele week verkouden bent geweest en in je groene dekbed gewikkeld door het huis hebt gelopen, krijg je dat soort bijnamen.

En oja, om nog maar even door te gaan met ons Nederlands feestje, zijn we onze eigen Ecuadoriaanse koninginnenacht aan het plannen: Heineken, oranje kleding, appeltaart en Nederlandse muziek met heel veel mensen.. En op Koninginnedag zelf gaan we met alle Nederlanders naar de Ambassade… Ik citeer: Om 20:00 uur knallen we af met het Wilhelmus en vlaggetjes schilderen! Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.

Maar voordat ik teveel over mijn toekomstige plannen ga vertellen, en uiteindelijk alles dubbel vertel in mijn volgende blog.. Begin ik maar eens aan mijn afgelopen week. Er is weer veel te veel gebeurd..

Het begon allemaal donderdagmiddag.. Ik had net met Camilla een filmmiddagje gehad toen de alzheimer-opa van het gastgezin vroeg vroeg of ik even de poort open wilde doen.. Hij had al eerder gevraagd of ik hem naar buiten wilde laten, en toen had ik hem gevraagd of die dat vaker doet en of die een sleutel had.. Ja! Oke, geen probleem. Hij was ook gewoon weer teruggekomen. Maar opeens die avond was er een groot probleem: Abuelito was weg! Oeps.. Hij bleek dus helemaal niet de poort uit te mogen en dat waren ze me een beetje vergeten te vertellen.. Gelukkig na 4 uur wel weer gevonden aan de andere kant van de stad. Tactische actie zullen we maar zeggen..

Donderdagavond had onze activiteitenbegeleider via zijn vriendjes voor elkaar gekregen dat we de hele avond gratis pizza konden eten en mojito, whisky en wodka-sinaasappelsap konden drinken. Als (nog steeds) rasechte Nederlander ga je natuurlijk meteen op dat voorstel in. Op de een of andere manier had ik een jurk aan in precies dezelfde kleuren als een mojito, waardoor ze uiteindelijk allemaal voor mijn neus eindigen.. Het was een erg gezellige avond, volgende dag om 9 uur op school wat minder. We besloten maar het laatste uur te skippen om slapend in de bus naar Baños te kunnen zitten…

Eigenlijk heb ik heel weinig van Baños meegekregen, alleen de barren.. Heel cultureel verantwoord! Ik was in een bar waar je cocktail Lonneke kon drinken en met Nederlandse nummerborden aan de muur. Om 5 uur kwam ik terug in het hostel om vervolgens de volgende ochtend om half 9 door Camilla wakker gemaakt te worden.. Wakker maken in de zin van liedjes zingen, op je bed springen en lachbuien. Oja, ik kreeg nog de wijze waarschuwing: “Never have sex without a condom, otherwise you’ll get kids like me!”. Natuurlijk kon Camilla het niet laten om een opgeblazen condoom in het nachtkastje achter te laten, aangezien de schoonmaaksters hier nu niet bepaald heel goed zijn in hun werk.. Kadootje voor de volgende gasten!

Na het ontbijt vertrokken we naar Riobamba om een Miss-verkiezing te zien.. Tenminste dat was wat Camilla me had verteld. Ze was me enigszins vergeten dat het om een gala ging. Ik dus in mijn opgepimpte strandjurk naar de kroning van Miss Riobamba, want ja, ze was al gekozen.. Beetje miscommunicatie. Laten we zeggen: Leuk om een keer meegemaakt te hebben. Miss Riobamba (klinkt een beetje als bimbo, toch?) was het nichtje van de gastfamilie van Camilla en was, zoals iedereen aan het eind van de avond wist, gehuld in een jurk van 1000 dollar.. Had ik al verteld dat mijn leraren 30 dollar per week verdienen? Overal liepen omaatjes rond op gladiatorhakken en dure jurken met whisky in hun hand.. Want tja, je kon alleen maar Whisky (25 dollar per fles) en cola krijgen, en dan niet eens een mix. Ik vroeg of ik misschien een glas spa rood kon krijgen, want er stond toch echt een grote verzameling spa rood flessen achter de toonbank.. Maar nee, die kon ik echt alleen bij de whiskyflessen krijgen. Op mijn vraag aan de familie waarom er alleen whisky was kreeg ik het simpele antwoord: Whisky is voor de rijke mensen. Oke, duidelijk.. Na wat salsalessen met de troostende woorden: “Je hebt ten minste ritme”, dacht de gastmoeder van Camilla dat het tijd werd om mij aan jongens te koppelen. Oftewel, me mee sleuren om me aan iedereen voor te stellen en hem of mij een iets te harde duw te geven waardoor ik vooral bezig was met de mond te ontwijken. Om daarna er weer snel vandoor te gaan totdat ze door had dat ik niet geïnteresseerd was en ze me weer naar de volgende kon slepen.. Maaike kwam naar me toe of ik alsjeblieft mee naar buiten wilde om te roken, die bleek hetzelfde probleem te hebben. Rest van de avond hebben we dus maar pratend op het balkon gestaan.

Natuurlijk kan ik dit verhaal nog aanvullen met al het chaotische geregel van Camilla’s gastgezin en het urenlange wachten.. Maar ergens denk ik dat het jullie weinig zal interesseren en dat jullie dit gedeelte ondertussen allang in gedachten hebben aangevuld.. Dus tijd om er weer van door te gaan!

Ik ben er vandaag achter gekomen dat ik nog 33 dagen heb en met alle Nederlandse nostalgie van deze avond en de komende week, moet ik zeggen dat ik er toch langzaam weer naar uit begin te zien.

En oja, foto's volgen zo snel mogelijk op hyves natuurlijk.. Maar moet ze eerst nog even van Camilla krijgen, en het moet weer even zonnig worden. Als het bewolkt is, is het Internet hopeloos.. Toch nog even een kleine herinnering dat ik nog in Zuid Amerika zit zullen we maar zeggen...