Een Nederlands feestje met Miss Riobamba

Daar ga ik weer, zwaar afgeleid door luide Guus Meeuwis, Blof, Acda en de Munnik, Dubbel Ko, en al het andere Nederlandse wat luidkeels kan worden meegezongen door alle Nederlanders in de residentie.. Ondertussen natuurlijk heel raar aangekeken door de 2 Ecuadorianen die mij van de week hebben omgedoopt tot Quimbolito. Even voor de duidelijkheid: Een Quimbolito is smerig eten, gewikkeld in groene bananenbladeren.. En tja, als je de hele week verkouden bent geweest en in je groene dekbed gewikkeld door het huis hebt gelopen, krijg je dat soort bijnamen.

En oja, om nog maar even door te gaan met ons Nederlands feestje, zijn we onze eigen Ecuadoriaanse koninginnenacht aan het plannen: Heineken, oranje kleding, appeltaart en Nederlandse muziek met heel veel mensen.. En op Koninginnedag zelf gaan we met alle Nederlanders naar de Ambassade… Ik citeer: Om 20:00 uur knallen we af met het Wilhelmus en vlaggetjes schilderen! Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.

Maar voordat ik teveel over mijn toekomstige plannen ga vertellen, en uiteindelijk alles dubbel vertel in mijn volgende blog.. Begin ik maar eens aan mijn afgelopen week. Er is weer veel te veel gebeurd..

Het begon allemaal donderdagmiddag.. Ik had net met Camilla een filmmiddagje gehad toen de alzheimer-opa van het gastgezin vroeg vroeg of ik even de poort open wilde doen.. Hij had al eerder gevraagd of ik hem naar buiten wilde laten, en toen had ik hem gevraagd of die dat vaker doet en of die een sleutel had.. Ja! Oke, geen probleem. Hij was ook gewoon weer teruggekomen. Maar opeens die avond was er een groot probleem: Abuelito was weg! Oeps.. Hij bleek dus helemaal niet de poort uit te mogen en dat waren ze me een beetje vergeten te vertellen.. Gelukkig na 4 uur wel weer gevonden aan de andere kant van de stad. Tactische actie zullen we maar zeggen..

Donderdagavond had onze activiteitenbegeleider via zijn vriendjes voor elkaar gekregen dat we de hele avond gratis pizza konden eten en mojito, whisky en wodka-sinaasappelsap konden drinken. Als (nog steeds) rasechte Nederlander ga je natuurlijk meteen op dat voorstel in. Op de een of andere manier had ik een jurk aan in precies dezelfde kleuren als een mojito, waardoor ze uiteindelijk allemaal voor mijn neus eindigen.. Het was een erg gezellige avond, volgende dag om 9 uur op school wat minder. We besloten maar het laatste uur te skippen om slapend in de bus naar Baños te kunnen zitten…

Eigenlijk heb ik heel weinig van Baños meegekregen, alleen de barren.. Heel cultureel verantwoord! Ik was in een bar waar je cocktail Lonneke kon drinken en met Nederlandse nummerborden aan de muur. Om 5 uur kwam ik terug in het hostel om vervolgens de volgende ochtend om half 9 door Camilla wakker gemaakt te worden.. Wakker maken in de zin van liedjes zingen, op je bed springen en lachbuien. Oja, ik kreeg nog de wijze waarschuwing: “Never have sex without a condom, otherwise you’ll get kids like me!”. Natuurlijk kon Camilla het niet laten om een opgeblazen condoom in het nachtkastje achter te laten, aangezien de schoonmaaksters hier nu niet bepaald heel goed zijn in hun werk.. Kadootje voor de volgende gasten!

Na het ontbijt vertrokken we naar Riobamba om een Miss-verkiezing te zien.. Tenminste dat was wat Camilla me had verteld. Ze was me enigszins vergeten dat het om een gala ging. Ik dus in mijn opgepimpte strandjurk naar de kroning van Miss Riobamba, want ja, ze was al gekozen.. Beetje miscommunicatie. Laten we zeggen: Leuk om een keer meegemaakt te hebben. Miss Riobamba (klinkt een beetje als bimbo, toch?) was het nichtje van de gastfamilie van Camilla en was, zoals iedereen aan het eind van de avond wist, gehuld in een jurk van 1000 dollar.. Had ik al verteld dat mijn leraren 30 dollar per week verdienen? Overal liepen omaatjes rond op gladiatorhakken en dure jurken met whisky in hun hand.. Want tja, je kon alleen maar Whisky (25 dollar per fles) en cola krijgen, en dan niet eens een mix. Ik vroeg of ik misschien een glas spa rood kon krijgen, want er stond toch echt een grote verzameling spa rood flessen achter de toonbank.. Maar nee, die kon ik echt alleen bij de whiskyflessen krijgen. Op mijn vraag aan de familie waarom er alleen whisky was kreeg ik het simpele antwoord: Whisky is voor de rijke mensen. Oke, duidelijk.. Na wat salsalessen met de troostende woorden: “Je hebt ten minste ritme”, dacht de gastmoeder van Camilla dat het tijd werd om mij aan jongens te koppelen. Oftewel, me mee sleuren om me aan iedereen voor te stellen en hem of mij een iets te harde duw te geven waardoor ik vooral bezig was met de mond te ontwijken. Om daarna er weer snel vandoor te gaan totdat ze door had dat ik niet geïnteresseerd was en ze me weer naar de volgende kon slepen.. Maaike kwam naar me toe of ik alsjeblieft mee naar buiten wilde om te roken, die bleek hetzelfde probleem te hebben. Rest van de avond hebben we dus maar pratend op het balkon gestaan.

Natuurlijk kan ik dit verhaal nog aanvullen met al het chaotische geregel van Camilla’s gastgezin en het urenlange wachten.. Maar ergens denk ik dat het jullie weinig zal interesseren en dat jullie dit gedeelte ondertussen allang in gedachten hebben aangevuld.. Dus tijd om er weer van door te gaan!

Ik ben er vandaag achter gekomen dat ik nog 33 dagen heb en met alle Nederlandse nostalgie van deze avond en de komende week, moet ik zeggen dat ik er toch langzaam weer naar uit begin te zien.

En oja, foto's volgen zo snel mogelijk op hyves natuurlijk.. Maar moet ze eerst nog even van Camilla krijgen, en het moet weer even zonnig worden. Als het bewolkt is, is het Internet hopeloos.. Toch nog even een kleine herinnering dat ik nog in Zuid Amerika zit zullen we maar zeggen...

Vertrouwen in te overheid is terug..

Dan heb je de keuze tussen braaf je huiswerk maken ("Als je de volgende keer je huiswerk niet hebt, mag je niet meer de les in Ank!" Urgh, wat zijn ze hier streng.) en een blog schrijven... Heb van de week veel blogschrijfontwijkend gedrag vertoont: véél tekenen (nu te donker), Sims spelen (Rosalie is nu weg dus onmogelijk) en studiekeuze dilemma (opgelost...).

Om maar even gelijk met mijn studiekeuze dilemma te beginnen.. Ik had dus eindelijk besloten: Design in Utrecht of Groningen. Ik moest me voor 15 april inschrijven en dacht dus heel slim 13 april een studielink account aan te gaan maken. Maarja, dan moet je opeens een code ontvangen per mobiel wat niet leek te werken naar buitenlandse nummers. Ik doodleuk opgeven dat ik geen mobiel heb, met als gevolg de vriendelijke mededeling: "Bedankt voor het aanmelden bij DigiD, de activatiecode wordt binnen 5 dagen per post verstuurd." Vervolgens dus een smekend mailtje sturen naar de overheid, waar ik ondertussen echt heel veel vertrouwen in heb.. Maar deze keer had ik geluk! Ik werd om 5 uur 's ochtends, wakker gebeld op mijn mobiel en kreeg de code!

Verder zijn we heel zinnig bezig hier met z'n allen in de residentie.. We hebben een baanbrekende uitvinding gedaan, maar nog geen patent aangevraagd. Veel plezier als je met het idee wilt weglopen: Wc-rollen met de afbeelding van Wilders/slechte president/etc. Werkt ook om je neus in te snuiten!

Goed.. Verder ben ik vrijdag wezen klimmen op zo'n klimmuur. Eén van de Ecuadorianen van vorige week voelde zich een beetje lullig tijdens het schaatsen en wilde ons meenemen naar zijn sport. En eigenlijk ging dat nog best goed in vergelijking met de andere niet-klimmers... Maar dat kon ook komen omdat ze een gigantische kater hadden.. Foto's heb ik helaas nog niet ontvangen, komen nog wel!

En dat weekend ging ik het dan toch maar in het echie (leuk woord) doen: De cotopaxi vulkaan. Cotopaxi betekend nek van de maan, geen idee waar dat op moge slaan.. Wat ik wel heb begrepen is dat het een van de actiefste vulkanen ter wereld is: In de laatste 270 jaar 50 uitbarstingen.. Ofwel, een kans van slechts 1/1971 dat ik die dag dood zou gaan. Wel wordt er trouwens verwacht dat hij binnenkort weer uit gaat barsten omdat de platen in beweging zijn (denk aan Haïti, Chili, Costa Rica, allemaal dit jaar zware aarbevingen). Maar dat hoorde ik natuurlijk pas toen ik erop stond.. En oja, hij heeft steden verwoest die 100km verderop stonden..

Beetje jammer was wel dat we die dag als de stomme studentjes bekend stonden. Het begon er al mee dat we te laat waren om met de georganiseerde tourbus mee te gaan.. Laten we het een combinatie noemen van lichtelijk verslapen en slechts ongeveer weten waar we moesten zijn. Maar met een taxi erachteraan geracet, en vervolgens onder het oog van 2 lachende gidsen in het busje gestapt.. Vervolgens konden wij niet meer stoppen met lachen en dat irriteerde ze dan weer een beetje. Tja, dan had je niet moeten beginnen hoor.. Daarna doodleuk de vulkaan opklimmen, en een paar honderd meter verderop realiseer ik me opeens dat mijn handschoenen nog op de rustplaats lagen. Naar beneden was ik binnen een minuut, omhoog duurde wat langer, dus iedereen moest natuurlijk weer op mij wachten.. Tralalala. Vervolgens krijg ik het voor elkaar om 2 keer te vallen om vervolgens de eerste 2 minuten niet meer op te kunnen staan van de slappe lach, en Rosalie is er tegen die tijd ook al bij gaan liggen.. Oja, heb wel een gat in mijn broek, mooi souvenir zullen we maar zeggen.

Maar toen werd het toch wel een keer tijd om verstandig te zijn.. We gingen namelijk naar beneden mountainbiken. We konden kiezen voor het eerste steile stuk en het 2e beetje steile stuk naar beneden. Zoals enige van jullie vast wel weten ben ik niet de voorzichtigste wat mountainbiken betreft, dus ik ging voor de veiligere route en ben zowaar heelhuids beneden gekomen! Beetje jammer dat de zadels zo extreem laag stonden..

Hieronder even wat foto's van de vulkaan:

De vulkaan, foto genomen toen het nog redelijk warm was..

Een van de naar benedenkomende lavastromen.. Die zijn dus ooit 100 km ver gekomen :S Dat linksboven wat op wolken lijkt is de witte top van de vulkaan.


Naar boven klimmen.. Met los zand is het niet heel raar dat je naar valt toch?


Snowboarden op het ijs.. Ofzo..

Het ijs! We hebben het gehaald.. 5000 meter hoogte en ontzettend koud en heel weinig zuurstof.. Maar het was het waard! Een van onze tourgenoten was niet helemaal op de kou voorbereid en stond daar in zijn korte broek..

Meer foto's staan op ank92.hyves.nl/fotos/

Dan wordt het nu toch maar tijd dat ik mijn huiswerk gaan doen.. Ooit gehoord van de freegans? Dat zijn mensen die tegen het kapitalisme zijn en daarom alles (eten, meubels, kleren) van de straat halen en zo min mogelijk werken omdat ze geen arbeiders willen uitbuiten ofzoiets.. Grote grap is dat ze helemaal niet kunnen bestaan zonder het kapitalisme natuurlijk, maar dat even ter zijde. Ik leer nog wat in de lessen..

3x Oeps..

Oeps.. Ja dat was eigenlijk wel een beetje het thema van deze week. Even korte uitleg aan de hand van wat foto's:

Dit gebeurde gisterenavond.. Ik had heel handig mijn mobiel in mijn laars gedaan, gewoon aan de zijkant.. En toen ik 's nachts thuiskwam viste ik mijn sleutels uit mijn laars om de deur open te doen. Mijn mobiel gleed onder mijn voet maar ik dacht dat ik er nog best 10 meter mee kon lopen, niet dus.. Wel trouwens een hele gezellige avond gehad, ik was met 6 ecuadorianen uit, dus weer heerlijk mijn Spaans geoefend, en ik zat in een beatlescafé.. Prima!

Tja. Dit was het resultaat van een andere avond, toen ik een weekendje naar het strand Atacames was geweest met Pasen.. We dachten leuk met z'n allen, laten we gaan zwemmen om 3 uur 's nachts.. En toen was dus al mijn geld natgeworden, en vals geld breekt nu eenmaal wat sneller. Hierbij dus het einde van mijn valse-5-dollar-briefje avontuur..

En dit.. Ook op het strand. Dit schepsel heet Lucas en probeert elk enigszins vrouwelijk uitziend persoon te versieren. En ergens dacht ie dat dit haar wel een mooie openingszin zou zijn.. Aldus geschiedde.. Wat hij nog niet wist is dat hij zo erg ging verbranden dat weekend, dat zijn voorhoofd weinig bescherming meer zou bieden tegen bacteriën die probeerden binnen te dringen via z'n door deze haardracht opengesperde poriën.. Zijn voorhoofd was maandag enigszins opgezwollen, en dinsdagochtend werd die wakker terwijl er pus uit zijn linkeroog liep.. Hij had op z'n linkerzij geslapen en al het vocht was naar die kant getrokken. Foutje.. Resultaat: 4 dagen ziekenhuis en een volledig opgezwollen hoofd.

Daar hield het wel weer mee op. Hierboven nog even een foto van Atacames.. Superweekendje, heel gezellig.. Niet heel veel verhalen die voor jullie boeiend zijn alleen. Heb trouwens wel een uitbrander van Camilla over me heen gehad: Leave me alone Ank! I'm not drunk! Let me go! Ze rende waggelend weg, viel neer, en vervolgens in slaap op het strand.. Nee tuurlijk Camilla, ik geloof je helemaal ;). Volgende dag kon ze zich er niks meer van herinneren. Maar eigenlijk was het gewoon weer even ophalen van het Pura Vida gevoel.. Foto's ga ik zo op mijn hyves uploaden! (ank92.hyves.nl/fotos)

Wat dat Pura Vida gevoel trouwens betreft.. Ik heb mijn vlucht van de week gewijzigd! Ik ga vanaf nu braaf naar elke les zodat ik mijn laatste week kan missen om lekker vakantie te vieren in Costa Rica met Camilla, Samuel en Philip! Camilla heeft net als ik der vlucht gewijzigd, en Philip is vanaf Australië toch weer terug gevlogen naar Costa Rica omdat die het te veel miste.. Gaat dus echt de beste afsluiter van mijn jaar ooit worden, en des te moeilijker om terug te komen naar Nederland.. Ik kom nog wel steeds gewoon op 30 mei aan in Nederland.

En verder, ik heb geschaatst! Ik heb gewoon geschaatst terwijl het buiten 27 graden was (oke, het regende nu toevallig.. maar het had gekund) Oke, het was een minuscule ijsbaan, ze zaten me met grote ogen aan te kijken dat ik mijn eigen schaatsen mee had en het ijs was slecht.. Maar erg vermakelijk met 2 Ecuadorianen die nog nooit eerder geschaatst hadden..

Maak je geen zorgen: mocht je sterven door een Candirú, dan maak ik een Tzantza voor je!

Over 6 uurtjes vertrekt mijn bus naar het strand, even een lang weekendje weg om op onze eigen manier Semana Santa te vieren. Ik dacht, laat ik dat nu eens vóór het weekendje weg gaan schrijven, want anders heb ik weer een verhaal van 4 bladzijden.. En ik ga er voor de verandering eens een redelijk leerzame, cultureel verantwoorde blog van maken!

Maar eerst nog even mijn badkamerverhaal. Dat was ik eigenlijk in mijn vorige blog al vergeten, maar ik wil het jullie toch nog even kwijt. Op de een of andere donkere duistere manier was mijn badkamer dus van binnenuit in het slot gevallen en heb ik hem 3 dagen niet kunnen gebruiken.. En in dit weekend heb ik geleerd dat ik mijn eigen badkamer niet zomaar op ga geven. Marjanne en Elliot hadden namelijk eerder al ongeveer geregeld dat ze mijn kamer zouden krijgen zodra Mercedes (mijn kamergenootje) ging verhuizen. Maar voor 3 dagen heb ik dus hun badkamer moeten gebruiken, maar die badkamer is niet ingesteld op mensen van 1,76m. Oftewel, de douchekop zit op neushoogte en ik kwam dus met een blauw achterhoofd onder de douche vandaan.. Wat ook niet meehielp is dat er een schuin stuk boven de wc zit, waar ik ook steeds mijn hoofd tegenaan bleef knallen. Marjanne en Elliot passen er wel allemaal prima onder, dus tuurlijk vind ik dat ik het grootste recht heb om mijn laatste 8 weken (Nóg maar 8!?!) in mijn huidige kamer te blijven zitten.. Wordt nog vervolgd dit ;)

En dan nog iets wat ik vergeten was.. Ik dacht eindelijk van de stalkers uit Costa Rica af te zijn, krijg ik opeens dit leuke (voor jullie letterlijk vertaalde) berichtje op facebook:

Hoi, hoe is het, pura vida. Ik ben hier de hele tijd aan je aan het denken en aan het hopen op je terugkomst, misschien heb ik het geluk om je nog een keer te zien, en natuurlijk weet ik je naam ank, nooit zal ik je naam vergeten, weet je dat het moeilijk is zo goede personen te kennen als jij en het vertrek van deze persoon is triest omdat je niet weet of je der nog een keer ziet.
Ik weet niet wanneer ik je voor de eerste keer zag dat je zo mooi was maar het is ook een mooie persoonlijkheid en je stem en schoonheid is ongelooflijk, geloof me, verander niet. God bless de persoon die je man zal zijn of boyfriend omdat die heel veel geluk heeft een meisje zoals jouw te ontmoeten

Ach ja.. Oja, voor de achtergrondinformatie, ik heb hem 2x gezien, zo’n 4 maanden geleden met mijn vader. Eén keer 5 minuten op het strand en één keer een middagje snorkelen met z’n 4’en… Moet toch toegeven dat het een van de eerste Tico’s is die er ook nog even snel aan denkt om nog wat over mijn innerlijk te melden..

Dan gaan we over naar deze week.. Het culturele gedeelte! Ik ging naar Mitad del Mundo (de evenaar) zoals jullie geloof ik ergens al hebben meegekregen.. Eerst gingen we naar het echte evenaarspunt, waar we een leuke rondleiding kregen over Ecuador in het algemeen en wat evenaarstrucjes. Even de hoogtepunten:

Op de evenaar is er minder zwaartekracht, waardoor het makkelijker schijnt te zijn om een ei op een glad oppervlak in evenwicht te brengen.. Mij is het niet gelukt, maar Rosalie kreeg een Eggmaster-diploma. Vraag me af wat ze daarvan zouden zeggen als je het op je cv zet.. Om diezelfde reden ben je trouwens veel minder sterk op de evenaar. Rosalie kon makkelijk mijn armen naar beneden krijgen op de evenaar terwijl dat 2 meter ervandaan veel moeilijker werd. En oja, recht over de evenaar lopen is net alsof je dronken bent. Veel mensen konden dit alleen niet ervaren, ze waren nog flink chuchaqui van de vorige avond.. Verder nog een klein proefje gezien van water wat een andere kant op wegloopt aan de andere kant van de evenaar, voordat we verder gingen met onze rondleiding..

Hier hebben we nog wat leuks.. Een Tzantza, oftewel een gekrompen hoofd! Dit is het hoofd van een jongetje van 12, zoon van een stamhoofd. Het recept: Men snijdt het hoofd van het lichaam af, haalt de botten en organen eruit en vult het vervolgens met een ronde steen of zoiets dergelijks.. Daarna laat men het 6 dagen koken in een kruidenoplossing waarvan tot nu toe de ingrediënten onbekend zijn. Vervolgens is het hoofd ongeveer formaat vuistgrootte van het lichaam waar het bijhoort..

En dan hebben we nog deze onschuldige Candirú.. Een minuscuul visje dat vrolijk rondzwemt in de Amazonerivier. Tot nu toe niks aan het handje, hij voelt zich echter aangetrokken tot urine en bloed. Wanneer je in deze rivier je behoefte doet, zwemt die tegen de straal in naar binnen (bij zowel man als vrouw) en eenmaal binnen doet ie zich te goed aan bloed en lichaamsweefsel en blijft die groeien.. Clou van het verhaal: Doe nooit je behoefte in de amazonerivier. Bij mannen zal het niet de eerste keer zijn dat de penis geamputeerd moet worden..

En dan hier een groepsfoto bij de neppe evenaar. De gele lijn moet de evenaar voorstellen, maar je voelt je niet dronken als je erover heen loopt en je bent even sterk als normaal op deze lijn... Niet dat iemand hier ons wat over vertelde natuurlijk, dat heb ik uit de lonely-planet gehaald! Wel staat hier het officiële monument (achtergrond) en het is eigenlijk een soort groot park met veel commercieel gedoe eromheen:

Bijvoorbeeld een restaurantje waar ze het typische Ecuadoriaanse gerecht serveren: Puy, een groot uitgevallen cavia. Schijnt heel gezond en naar lamsvlees te smaken.. Kom ik ooit nog wel achter.

Verder waren we nog getuigen van een Ecuadoriaanse cheerleading/dans competitie.. Op een gegeven moment komen er allemaal kleine jongens en meisjes van een jaar of 8 het plein oprennen, en opeens zeg ik tegen Camilla: "O help! Ze gooien elkaar echt de lucht in!" Jongetjes van 8 die meisjes van 6 omhooggooien met een betonnen vloer als ondergrond... Allemaal heel veilig! Van de andere optredens heb ik korte filmpjes op youtube gezet. Klik hier voor de marionetten/pompoen dans, hier voor de iets oudere cheerleaders en hier voor wat latino dansstijl.. Oja, het zou kunnen dat de link niet werkt en dat jullie voor de verandering even op mijn site moeten kijken ;)..

Daarna hebben we dagje heerlijk afgesloten met het bekijken van levende kevers van zo'n 15 cm en de speeltuin! Kabelbaantje, schommels en de wip zijn stiekem heel erg leuk. Alle foto's staan trouwens op internet van dit weekend, net als de foto's van mijn trip met mijn moeder en van de laatste week in Costa Rica... ank92.hyves.nl/fotos/ Ze staan in 3 verschillende mappen, maar dat wijst voor zich gok ik ;).

Goed.. dan wordt het wel ongeveer tijd voor de volgende dag van de week: Zondag. We gingen naar een bbq ergens in het zuiden van Quito, heel gezellig, heel lekker eten, maar eigenlijk weinig bijzonders over te melden.. (Oeh dat was zo'n 34x zo kort ofzo..)

Verder had ik mezelf een nieuw doel gesteld voor deze week: Afkomen van mijn valse 5-dollar briefje die ik van de taxichauffeur had gekregen. Dus.. Woensdag ging ik maar eens in een lunchtentje eten met een groepje. Prima gegeten, rekening gevraagd.. En vervolgens het geld op de tafel achter gelaten waaronder mijn valse 5 dollarbriefje en dan snel opstaan en weglopen. Helaas, helaas.. Na 200 meter, net toen ik dacht dat het gelukt was, stond er opeens een hele boze serveester achter me met de mededeling dat mijn briefje vals was. Oeps, ik verbaasd reageren, Anita draait zich om en vraagt wat der aan der hand was.. Maar Rosalie kon der gezicht wat minder in toom houden wat geloof ik ook niet echt ten goede was van het humeur van de serveester. Ik als onschuldige blonde toerist mijn excuses aanbieden en toch maar snel met echt geld betalen. Ondertussen afvragend hoeveel van dit soort avonturen ik met dit briefje nog ga meemaken..

En dan tot slot nog even een bewijsje dat ik niet in één of ander onbekend land zit: Ik stond gister in de bar op 2 meter afstand van Guns N' Roses.. Het is maar dat je het weet ;) Zij zaten wel in de VIP ruimte trouwens, maar dat is hier gewoon een deel van de bar afgescheiden door een lintje en door een bewaker die moeie armen krijgt..

Goed.. Dan wordt het nu wel tijd om te gaan avondeten, nog even snel mijn tas te pakken en dan toch echt de nachtbus naar het strand te pakken.. Weer even het Pura Vida-gevoel oppakken. :D Het verhaal is geloof ik nog steeds veel te lang, maar troost je maar met de gedachte dat het nog véél langer zou zijn geweest als ik niet heel sociaal mijn blog voor mijn strandweekend had geschreven ;)