Ik klom de trap op. Emmanuel keek me aan en herkende me. ¨Mama, Mama, mira!¨ Brenda komt kijken, trekt een heel verbaasd gezicht totdat ze me gillend omarmd. Ik loop mijn oude vertrouwde kamer in en zie dat mijn tape-tekening weer herstelt is. Brenda laat ook zien dat ze de gevonden Nederlandse kalenderblaadjes ook aan de muur heeft gehangen als herinnering. Als ik de koelkast open doe zie ik de wijn en de saladedressing nog staan die ik ooit gekocht had. In de kastjes liggen de speculaaskruiden. Bijna eng, alsof ik dood ben gegaan en ze wanhopig elke herinnering vast proberen te houden. Maar o wat heerlijk om weer thuis te zijn!
Eigenlijk was ik mijn hele laatste week alweer Pura Vida aan het leven. Afscheidsfeestje bij het Rode Kruis (Foto´s staan op facebook.. Hyves voorlopig even niet want mijn computer is er zojuist compleet mee opgehouden). Dan merk je weer waarvoor je al die weken op het laatste moment een Engels les in elkaar geknutseld hebt. Ze hebben allemaal weinig te besteden, maar willen je toch bedanken. Ik heb nu dus een collectie van tekeningen, ijzerdraadbloemen, 2e-hands sieraden en een mooi citaat in perfect Engels: I´m not afraid to keep on living. I´m not afraid to walk this life alone.
Verder was ik op mijn laatste avond 10 minuten te laat in de bar en had ik 3 gemiste oproepen. Het enige wat ik kon denken was: Over een paar uur kan ik een uur te laat zijn en is er nog niks aan de hand.. Ik begon dan ook met pakken op het moment dat ik eigenlijk al op het vliegveld moest staan. Vliegtuigproblemen laat ik verder even achterwege, geen zin in.
En dan loop je met je koffers de klapdeuren van het vliegveld uit.. Eindelijk weer op Costa Ricaanse bodem! En wonder boven wonder, er is een ingewikkelde optie om die avond nog in Tamarindo aan te komen. Wij dus naar de bushalte, snel even het oude vertrouwde gallo pinto naar binnen schuiven, en instappen. Om 12 uur ´s nachts kwamen we onder het genot van een versgroen landschap en heel veel regen aan in Tamarindo. Ik durfde het niet meer aan om nog onverwacht bij Brenda aan te kloppen, dus toch maar een hopeloos hostelletje opgezocht.
Een snelle douche en de eerste muggenbulten laten stonden we dan in de ladies night bar van die avond. Na 2 rondjes diep teleurgesteld dat alleen Maxime er was die we herkenden en waar we verder dus echt niet mee omgingen.. Maar toen kwam Philip opeens te voorschijn en ik heb de groepshug overleefd met een hevig gillende Camilla in m´n oor. Samuel stond al enigszins aangeschoten op het balkon, en had geen idee wat er aan de hand was. Stel je voor, klein mannetje, 2 gillenden hyperactieve mensen: ¨Samueeel!¨. Samuel keek luchthappend naar boven om te kijken wie hem in godsnaam plat aan het persen waren en herkend langzaam Camilla´s gezicht en vervolgens de mijne.. O wat jammer dat we onze camera vergeten waren..
Verder nog een bbq, de school weer bezocht, en een poging tot strandhangen gedaan.. Het was warm, maar wel bewolkt. Resultaat: ¨Watch out that you don´t get burned¨ Ja.. Dan heb je dus echt het idee dat je een stomme toerist bent..
Oja, eigenlijk is het nu dus de bedoeling dat ik een sentimentele afscheidsmail over Ecuador aan het schrijven ben.. Maar dat vind ik het verder niet waard. Eventuele verhalen horen jullie over een paar dagen in Nederland. Tot die tijd ben ik slecht te bereiken en zelfs weer van de regen aan het genieten!
dinsdag 25 mei 2010
zondag 16 mei 2010
Pon tus manos en el aire!
Stel je even voor: Een groep Ecuadorianen op drum, keyboard, electrische gitaar en met van die sambaballen. Dit gezelschap wordt dan opgeleukt met een laatste Ecuadoriaan die heel hard z'n best doet om er Amerikaans uit te zien. Baggy-broek, petje op, oversized shirt, rap-bewegingen en linkerhand continu voor z'n pakketje.. Leuk detail, ondertussen zong hij wel: Latijns Amerika zit in mijn hart. En dit allemaal onder de Spaanse versie van: Put your hands up in the air. Het resultaat noemen ze zelf reggae, ik noem het een mix van rock en rap.. Oordeel zelf: http://www.youtube.com/watch?v=xVYomql3mfQ&feature=related (Oja, zet eerst wel even je luidsprekers op zo laag mogelijk volume..)
Dat is ongeveer hoe ik mijn zaterdagmiddag heb doorgebracht. Het Rode Kruis had weer eens een feestje georganiseerd voor alle vrijwilligers. (Had ik al uitgelegd dat ze feestjes organiseerd dan dat er zowaar vrijwilligerswerk is, en dat ik stiekem het vermoeden is dat dat de reden is waarom Ecuador bijna de meeste vrijwilligers heeft van de hele wereld bij het Rode Kruis?) Na mijn geslaagde les vrijdag vroegen ze of ik ook zin had om langs te komen. Waar er namelijk normaal 2 vrijwillig komen opdagen, waren het er nu opeens 8. Doe ik toch iets goed.. Natuurlijk had ik daar dan weer niet op gerekend en veel te weinig kopiën, maar toch was het erg gezellig.
Ik had verder op hun verzoek nog kaartjes voor Nick en Andres gekocht.. Andres was heel Ecuadoriaans niet komen opdagen, en Nick leerde voor het eerst de Ecuadoriaanse organisatie kennen. Hij vroeg me al: Wat is het plan, en hoe komen we daar? Waarom ik doodleuk antwoordde: O, ik kan je het plan wel vertellen, maar dat verandert sowieso wel weer.. En natuurlijk, er was niemand te bekennen om 3 uur op de meeting plek: "Oja, David is gelijk doorgegaan naar het concert". Ja fijn.. Uiteindelijk met een hoop gedoe (die ik jullie maar onthoud) toch onze bestemming bereikt natuurlijk. Daar al mijn gezellige studenten engels laten oefenen omdat Nick hier pas sinds 3 weken is, maar met handen en voeten ging dat toch wel prima.. Met een beetje geluk krijg ik de foto's morgen, maar het blijft mobiel kwaliteit.
Oja, waren jullie er allemaal al achter gekomen dat ik nieuwe foto's online had gezet op m'n hyves van koninginnedag enzo?
Verder heb ik niet zo heel veel bijzonders gedaan deze week. Tenminste, niet anders dan wat ik in Nederland zou doen.. Heb er wel weer een vijand uit Duitsland bij. Ik kwam dus gisteren laat thuis, krijg ik opeens te horen dat ik naar de kamer van Marjanne moet verkassen.. Er zou de volgende ochtend om 8 uur een vrouw aankomen die een kamer voor haar alleen had gevraagd.. Dus of ik nog even snel al mijn spullen wilde verkassen. Oke, eigenlijk is de schooldirecteur dus een grotere vijand door mij zo laat in te lichten. In ieder geval.. Ik dacht dus, als ik nu eens mijn kamer helemaal netjes maak, ruimte maak in de kasten en het kleine bed pak.. Misschien heeft ze er dan niet zoveel problemen mee als ik gewoon nog 5 nachten blijf. Probleem is namelijk dat ik nu niet alleen van kamer veranderd ben, maar ook van badkamer.. De badkamer met de douchekop op oorhoogte, en met amper licht.. En met een slechte afvoer van het douchewater en nu zelfs zonder douchegordijn zodat helemaal alles zeiknat wordt.. Heel fijn natuurlijk ;) Maar helaas, daar was ze toch echt niet voor in. Ik lichtelijk hopen dat alleen Nederlanders het zouden zeggen als ze het ergens niet mee eens zijn, maar nee, Duitsers doen het tegenwoordig ook al..
Dat is ongeveer hoe ik mijn zaterdagmiddag heb doorgebracht. Het Rode Kruis had weer eens een feestje georganiseerd voor alle vrijwilligers. (Had ik al uitgelegd dat ze feestjes organiseerd dan dat er zowaar vrijwilligerswerk is, en dat ik stiekem het vermoeden is dat dat de reden is waarom Ecuador bijna de meeste vrijwilligers heeft van de hele wereld bij het Rode Kruis?) Na mijn geslaagde les vrijdag vroegen ze of ik ook zin had om langs te komen. Waar er namelijk normaal 2 vrijwillig komen opdagen, waren het er nu opeens 8. Doe ik toch iets goed.. Natuurlijk had ik daar dan weer niet op gerekend en veel te weinig kopiën, maar toch was het erg gezellig.
Ik had verder op hun verzoek nog kaartjes voor Nick en Andres gekocht.. Andres was heel Ecuadoriaans niet komen opdagen, en Nick leerde voor het eerst de Ecuadoriaanse organisatie kennen. Hij vroeg me al: Wat is het plan, en hoe komen we daar? Waarom ik doodleuk antwoordde: O, ik kan je het plan wel vertellen, maar dat verandert sowieso wel weer.. En natuurlijk, er was niemand te bekennen om 3 uur op de meeting plek: "Oja, David is gelijk doorgegaan naar het concert". Ja fijn.. Uiteindelijk met een hoop gedoe (die ik jullie maar onthoud) toch onze bestemming bereikt natuurlijk. Daar al mijn gezellige studenten engels laten oefenen omdat Nick hier pas sinds 3 weken is, maar met handen en voeten ging dat toch wel prima.. Met een beetje geluk krijg ik de foto's morgen, maar het blijft mobiel kwaliteit.
Oja, waren jullie er allemaal al achter gekomen dat ik nieuwe foto's online had gezet op m'n hyves van koninginnedag enzo?
Verder heb ik niet zo heel veel bijzonders gedaan deze week. Tenminste, niet anders dan wat ik in Nederland zou doen.. Heb er wel weer een vijand uit Duitsland bij. Ik kwam dus gisteren laat thuis, krijg ik opeens te horen dat ik naar de kamer van Marjanne moet verkassen.. Er zou de volgende ochtend om 8 uur een vrouw aankomen die een kamer voor haar alleen had gevraagd.. Dus of ik nog even snel al mijn spullen wilde verkassen. Oke, eigenlijk is de schooldirecteur dus een grotere vijand door mij zo laat in te lichten. In ieder geval.. Ik dacht dus, als ik nu eens mijn kamer helemaal netjes maak, ruimte maak in de kasten en het kleine bed pak.. Misschien heeft ze er dan niet zoveel problemen mee als ik gewoon nog 5 nachten blijf. Probleem is namelijk dat ik nu niet alleen van kamer veranderd ben, maar ook van badkamer.. De badkamer met de douchekop op oorhoogte, en met amper licht.. En met een slechte afvoer van het douchewater en nu zelfs zonder douchegordijn zodat helemaal alles zeiknat wordt.. Heel fijn natuurlijk ;) Maar helaas, daar was ze toch echt niet voor in. Ik lichtelijk hopen dat alleen Nederlanders het zouden zeggen als ze het ergens niet mee eens zijn, maar nee, Duitsers doen het tegenwoordig ook al..
zondag 9 mei 2010
Spanken als verjaardagskadootje!
Normaal gesproken zit ik hier onder het genot van een of ander muziekje, vandaag luister ik naar het non-stop neus snuiten van Elliot.. Erg lekker. Hoewel ik Ecuador zat begin te worden (Regen, kou, wolken, nog meer regen.. Net Nederland eigenlijk) heb ik toch weer veel te veel te vertellen.. Wordt weer lekker ongeordend dus! Veel plezier!
Oke, laat ik eens beginnen met mijn vrijwilligerswerk, ik ben namelijk zowaar maatschappelijk verantwoord bezig hier. Ik geef Engels les aan de vrijwilligers van het Rode Kruis, afdeling Jeugd. Ik heb het grootste deel al aardig leren kennen aangezien de coördinator de eerste dag een uur te laat was om de groepen in te delen en roosters te maken. Of ik maandag wilde komen om les te geven. Oja, zonder boeken ofzo, en niemand die me iets had ingelicht van het huidige Engels niveau, maarja, dat heet Ecuador. Klaslokaal werd nog even snel geïmproviseerd toen ik aankwam door uit verschillende ruimtes stoelen en tafels te plunderen, maar het was erg gezellig! Geloof ik hebben ze nu door dat: I have 20 years en Are you liking football toch niet helemaal werkt in het Engels..
Maar ik begin ondertussen te begrijpen waarom vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis zo populair is onder de jeugd. Een reünie hier, een 10-jarig bestaan daar, dag van de arbeid, internationale dag van het rode kruis, 100-jarig bestaan van het Rode Kruis Ecuador.. En dat allemaal in 2 weekjes, best gezellig hoor! Ik was uitgenodigd op het 100-jarig bestaan, aangezien ik me nu tot de top mocht wanen van de Ecuadoriaanse vrijwilligers. Op school gewoon gemeld dat ik naar mijn vrijwilligerswerk moest, dus geen problemen met absenties.. Eenmaal aangekomen bleken er Ecuadorianen van all-over Ecuador te komen om te dansen, eten en bij te praten. En oja, er waren een paar dans-battles, erg leuk om een keer mee te maken. Ergens weet je trouwens wel dat je dan fout zit als enige niet Ecuadoriaan en dus als enige niet danser en als enige blondine.. Want hoe werkt dat? Je staat gewoon in een kring, beetje te klappen, en dan wordt je er als buitenlandse blondine natuurlijk als eerste uitgepikt om salsa te dansen ín die kring.. Auw auw auw.. Foto's verschijnen níét voor de verandering ;) Maar dat komt eigenlijk vooral omdat ik de foto CD bij Diana heb laten liggen..
Oke, even Diana verder uitleggen. Die vroeg dus of ik zin had om vandaag langs te komen, en ik dacht: waarom niet! Ze had het over een avondmaal ter ere van moederdag, wat ze hier dus 3 dagen vieren, en ze ze wilde al dat ik er om 9 uur 's ochtends was.. Daar heb ik gelukkig nog 11 uur van weten te maken... Iig, dat doet er natuurlijk helemaal niet toe ;). Ik ging dus bloemen uitzoeken, ik dacht: leuk eerbetoon aan mijn moeder, ik koop pioenrozen. Ze hadden dus geen idee wat dat was. Ik uitleggen dat je ze in het roze en wit hebt en dat het familie is van de rozen, maar iets bolvormiger.. Kwamen ze met gerbera's aanzetten, me ervan proberen te overtuigen dat het een type roos was. Dan maar een ode aan Nederland, de tulpen! Hmm.. Dat kon ik ook wel vergeten, wat dacht ik wel niet, ik ben in Ecuador en dan moet ik rozen kopen.
Uiteindelijk per bus aangekomen met een nog net niet platgeperst boeketje, bleek dat der oom en tante (ouders zitten in Italië sinds 10 jaar) er helemaal niet waren. Lekker films gekeken, foto's van het Rode Kruis bekeken, bijgepraat, rondleiding gekregen.. etc. Heel gezellig! En toen kwam de familie thuis... "Holanda... Daar komt toch die jongen vandaan die hier in Quito meisjes heeft meegenomen om daar als prostituees te laten werken? En wat kom je hier doen, waarom ben je in Ecuador?" Ook hallo.. Was nou niet op de toon van Hallo, Welkom! En oja, natuurlijk begonnen ze gelijk in mijn bijzijn over geld gezeur. Ik heb de hint maar niet begrijpen en maar gevraagd hoe ik met de bus terug naar huis kon.. Oja, ik was natuurlijk wel altijd welkom om terug te komen. Toch jammer hier, dat vooral de oudere generatie altijd op je geld uit is. O wacht, vergeet ik het bijna.. Maar Diana leidde me dus ook even rond langs der huisdieren.. Of eigenlijk, der konijnen, cavia's en kippen die binnenkort tot voedsel omgetoverd zouden worden..
Maar het rode kruis is niet de enige die aan feestjes doen. Ik heb sinds mijn laatste blog 2 verjaardagen gevierd en heb een leuke traditie meegekregen die ik ook in Nederland ga doorvoeren! De jongens/mannen worden hier namelijk op hun kont geslagen met een riem, elk jaar is een slag.. Even voor jullie inbeelding: Alle leerlingen in de rij om eindelijk die leraar die zoveel huiswerk geeft terug te pakken.. Das rot he, als je 50 wordt..
Ander feestje.. Koninginnenacht/dag. Hier staan de foto's trouwens van online! ank92.hyves.nl/fotos/ zoals gewoonlijk.. Niet zoveel trouwens, want zoveel vertrouwen hadden we niet in onze Ecuadoriaanse vrienden, dat we onze kostbare spullen in hun buurt durfden te laten.. Marjanne leefde zo erg op dat we niet alleen ballonnen in de Nederlandse kleuren hadden, maar ook fruit, bloemen, schmink en oranje nagellak! De hele wereld laten genieten van Heineken en ons enige half Spaanse Nederlandse lied (Viva Hollandia) en nog veel meer puur Nederlandse liedjes.
Koninginnedag vierden we met alleen maar Nederlanders op de ambassade.. Met bitterballen, ziekmakende worstenbroodjes, kaas en Ecuadoriaans bier voor hoofdstad-Nederlandse prijzen.. Oja, wijn betaalde je omgerekend 6 euro voor.. Maarja, dan heb je ook wat. Supergezellige avond gehad, en voor de eerste keer geen enkel salsanummer gehoord of irritante jongens die met je willen salsadansen! Toen uiteindelijk de muziek uitgang natuurlijk lekker Nederlands met z'n allen blèren We gaan nog niet naar huis, nog langer niet, nog langer niet en Alle barmannen zijn hooomo's. Die laatste was vooral leuk omdat ze zelf niet door hadden waar het over ging en vrolijk meeklapte op de melodie.. Met Tim nog wel een poging gedaan om de Nederlandse muziek voort te zetten op het podium, maar we bedachten toch maar dat we dat beter vroegtijdig konden afkappen..
En verder.. Ja ik ben nu eindelijk op dreef.. Vorig weekend. Ik zat rustig in de bank, komt opeens de schoonmaakster naar me toe: "Die kleren op de grond zijn van jou?" - "Ja.." (kan ook niet anders natuurlijk) - "Kom eens kijken..." - "Is dat een schorpioen?...." Altijd leuk, die huisdieren.
En ik ben nog even typisch Ank geweest door de lamp op school te slopen.. Ik was met mijn tas heen en weer aan het zwaaien, maar omdat ik te groot voor dit land ben (ik moet serieus bukken als ik de trap af ga) knalde ik dus met mijn tas tegen de lamp aan.. Toen kwam de helft naar beneden, en ik dacht hem wel weer in elkaar te kunnen zetten. Tja, een paar seconden later hangt er dus niks meer aan het plafond.. Ik begon ook wel te begrijpen waarom dat zo makkelijk ging, want ze duwde tijdens het repareren de schroeven er dus gewoon weer terug in, in plaats van even een nieuw gat te boren..
Hehe, hoe sneu eigenlijk.. Mijn 42 jarige huisgenoot die nog steeds het studentenleven leeft op het geld van zijn ouders verwondert zich er nog steeds over dat ik niet met ze uit wil: "Come on Ank, you're 17, you're in a foreign country and you don't have parents here! Why not?" Kortom, zuip je zelf helemaal naar de klote zoals ik doe elke avond en heb vervolgens trio's. Want dat was dus ook een leuke.. Vorig weekend kwam Jason de trap af, en toen zijn vriendin.. Oke kan ik nog bijkomen, als ze ons op logés betrappen zijn de lul, maar oke.. En toen hoorde ik opeens nog een hoge Buenos dias van een 3e persoon.. Subtiel.
En dan, toch al weer bij de afsluiter.. De nieuwe EF-Ecuador reclame. Er was dus een complete professionele cameraploeg op school om er iets leuks van te maken. Op de een of andere manier moesten ze mij hebben om met Camilla en Pierre aan een tafeltje te zitten en 'elkaarcorrigerend' Spaans te praten voor een halfuur.. Natuurlijk, heel realistisch, we zijn ze hele dag bezig met Spaans praten, en vooral elkaar op elk foutje te verbeteren.. Maar dat even terzijde. Pierre moest trouwens per sé meedoen omdat dat de enige van de 5 jongens op school is die een beetje Spaans praat.. En daarna hadden was er even snel een les in elkaar geflanst zodat ze dat ook konden filmen.. En ja hoor, daar kwam de directeur met z'n USB-stick, zoekend naar z'n les zagen we alle miniatuurweergaven van zijn pornofoto's. Heel subtiel, probeer dat maar eens uit te leggen. Waarschijnlijk bedoeld om ons niet helemaal slapend op de film te zetten..
En bla bla bla.. Sorry mensen.. Ik had echt geen zin om wat leuks van mijn blog te maken, maar het werd toch echt weer tijd.. Jullie hebben je vast ontzettend vermaakt ;).
Chao chao!
Oke, laat ik eens beginnen met mijn vrijwilligerswerk, ik ben namelijk zowaar maatschappelijk verantwoord bezig hier. Ik geef Engels les aan de vrijwilligers van het Rode Kruis, afdeling Jeugd. Ik heb het grootste deel al aardig leren kennen aangezien de coördinator de eerste dag een uur te laat was om de groepen in te delen en roosters te maken. Of ik maandag wilde komen om les te geven. Oja, zonder boeken ofzo, en niemand die me iets had ingelicht van het huidige Engels niveau, maarja, dat heet Ecuador. Klaslokaal werd nog even snel geïmproviseerd toen ik aankwam door uit verschillende ruimtes stoelen en tafels te plunderen, maar het was erg gezellig! Geloof ik hebben ze nu door dat: I have 20 years en Are you liking football toch niet helemaal werkt in het Engels..
Maar ik begin ondertussen te begrijpen waarom vrijwilligerswerk bij het Rode Kruis zo populair is onder de jeugd. Een reünie hier, een 10-jarig bestaan daar, dag van de arbeid, internationale dag van het rode kruis, 100-jarig bestaan van het Rode Kruis Ecuador.. En dat allemaal in 2 weekjes, best gezellig hoor! Ik was uitgenodigd op het 100-jarig bestaan, aangezien ik me nu tot de top mocht wanen van de Ecuadoriaanse vrijwilligers. Op school gewoon gemeld dat ik naar mijn vrijwilligerswerk moest, dus geen problemen met absenties.. Eenmaal aangekomen bleken er Ecuadorianen van all-over Ecuador te komen om te dansen, eten en bij te praten. En oja, er waren een paar dans-battles, erg leuk om een keer mee te maken. Ergens weet je trouwens wel dat je dan fout zit als enige niet Ecuadoriaan en dus als enige niet danser en als enige blondine.. Want hoe werkt dat? Je staat gewoon in een kring, beetje te klappen, en dan wordt je er als buitenlandse blondine natuurlijk als eerste uitgepikt om salsa te dansen ín die kring.. Auw auw auw.. Foto's verschijnen níét voor de verandering ;) Maar dat komt eigenlijk vooral omdat ik de foto CD bij Diana heb laten liggen..
Oke, even Diana verder uitleggen. Die vroeg dus of ik zin had om vandaag langs te komen, en ik dacht: waarom niet! Ze had het over een avondmaal ter ere van moederdag, wat ze hier dus 3 dagen vieren, en ze ze wilde al dat ik er om 9 uur 's ochtends was.. Daar heb ik gelukkig nog 11 uur van weten te maken... Iig, dat doet er natuurlijk helemaal niet toe ;). Ik ging dus bloemen uitzoeken, ik dacht: leuk eerbetoon aan mijn moeder, ik koop pioenrozen. Ze hadden dus geen idee wat dat was. Ik uitleggen dat je ze in het roze en wit hebt en dat het familie is van de rozen, maar iets bolvormiger.. Kwamen ze met gerbera's aanzetten, me ervan proberen te overtuigen dat het een type roos was. Dan maar een ode aan Nederland, de tulpen! Hmm.. Dat kon ik ook wel vergeten, wat dacht ik wel niet, ik ben in Ecuador en dan moet ik rozen kopen.
Uiteindelijk per bus aangekomen met een nog net niet platgeperst boeketje, bleek dat der oom en tante (ouders zitten in Italië sinds 10 jaar) er helemaal niet waren. Lekker films gekeken, foto's van het Rode Kruis bekeken, bijgepraat, rondleiding gekregen.. etc. Heel gezellig! En toen kwam de familie thuis... "Holanda... Daar komt toch die jongen vandaan die hier in Quito meisjes heeft meegenomen om daar als prostituees te laten werken? En wat kom je hier doen, waarom ben je in Ecuador?" Ook hallo.. Was nou niet op de toon van Hallo, Welkom! En oja, natuurlijk begonnen ze gelijk in mijn bijzijn over geld gezeur. Ik heb de hint maar niet begrijpen en maar gevraagd hoe ik met de bus terug naar huis kon.. Oja, ik was natuurlijk wel altijd welkom om terug te komen. Toch jammer hier, dat vooral de oudere generatie altijd op je geld uit is. O wacht, vergeet ik het bijna.. Maar Diana leidde me dus ook even rond langs der huisdieren.. Of eigenlijk, der konijnen, cavia's en kippen die binnenkort tot voedsel omgetoverd zouden worden..
Maar het rode kruis is niet de enige die aan feestjes doen. Ik heb sinds mijn laatste blog 2 verjaardagen gevierd en heb een leuke traditie meegekregen die ik ook in Nederland ga doorvoeren! De jongens/mannen worden hier namelijk op hun kont geslagen met een riem, elk jaar is een slag.. Even voor jullie inbeelding: Alle leerlingen in de rij om eindelijk die leraar die zoveel huiswerk geeft terug te pakken.. Das rot he, als je 50 wordt..
Ander feestje.. Koninginnenacht/dag. Hier staan de foto's trouwens van online! ank92.hyves.nl/fotos/ zoals gewoonlijk.. Niet zoveel trouwens, want zoveel vertrouwen hadden we niet in onze Ecuadoriaanse vrienden, dat we onze kostbare spullen in hun buurt durfden te laten.. Marjanne leefde zo erg op dat we niet alleen ballonnen in de Nederlandse kleuren hadden, maar ook fruit, bloemen, schmink en oranje nagellak! De hele wereld laten genieten van Heineken en ons enige half Spaanse Nederlandse lied (Viva Hollandia) en nog veel meer puur Nederlandse liedjes.
Koninginnedag vierden we met alleen maar Nederlanders op de ambassade.. Met bitterballen, ziekmakende worstenbroodjes, kaas en Ecuadoriaans bier voor hoofdstad-Nederlandse prijzen.. Oja, wijn betaalde je omgerekend 6 euro voor.. Maarja, dan heb je ook wat. Supergezellige avond gehad, en voor de eerste keer geen enkel salsanummer gehoord of irritante jongens die met je willen salsadansen! Toen uiteindelijk de muziek uitgang natuurlijk lekker Nederlands met z'n allen blèren We gaan nog niet naar huis, nog langer niet, nog langer niet en Alle barmannen zijn hooomo's. Die laatste was vooral leuk omdat ze zelf niet door hadden waar het over ging en vrolijk meeklapte op de melodie.. Met Tim nog wel een poging gedaan om de Nederlandse muziek voort te zetten op het podium, maar we bedachten toch maar dat we dat beter vroegtijdig konden afkappen..
En verder.. Ja ik ben nu eindelijk op dreef.. Vorig weekend. Ik zat rustig in de bank, komt opeens de schoonmaakster naar me toe: "Die kleren op de grond zijn van jou?" - "Ja.." (kan ook niet anders natuurlijk) - "Kom eens kijken..." - "Is dat een schorpioen?...." Altijd leuk, die huisdieren.
En ik ben nog even typisch Ank geweest door de lamp op school te slopen.. Ik was met mijn tas heen en weer aan het zwaaien, maar omdat ik te groot voor dit land ben (ik moet serieus bukken als ik de trap af ga) knalde ik dus met mijn tas tegen de lamp aan.. Toen kwam de helft naar beneden, en ik dacht hem wel weer in elkaar te kunnen zetten. Tja, een paar seconden later hangt er dus niks meer aan het plafond.. Ik begon ook wel te begrijpen waarom dat zo makkelijk ging, want ze duwde tijdens het repareren de schroeven er dus gewoon weer terug in, in plaats van even een nieuw gat te boren..
Hehe, hoe sneu eigenlijk.. Mijn 42 jarige huisgenoot die nog steeds het studentenleven leeft op het geld van zijn ouders verwondert zich er nog steeds over dat ik niet met ze uit wil: "Come on Ank, you're 17, you're in a foreign country and you don't have parents here! Why not?" Kortom, zuip je zelf helemaal naar de klote zoals ik doe elke avond en heb vervolgens trio's. Want dat was dus ook een leuke.. Vorig weekend kwam Jason de trap af, en toen zijn vriendin.. Oke kan ik nog bijkomen, als ze ons op logés betrappen zijn de lul, maar oke.. En toen hoorde ik opeens nog een hoge Buenos dias van een 3e persoon.. Subtiel.
En dan, toch al weer bij de afsluiter.. De nieuwe EF-Ecuador reclame. Er was dus een complete professionele cameraploeg op school om er iets leuks van te maken. Op de een of andere manier moesten ze mij hebben om met Camilla en Pierre aan een tafeltje te zitten en 'elkaarcorrigerend' Spaans te praten voor een halfuur.. Natuurlijk, heel realistisch, we zijn ze hele dag bezig met Spaans praten, en vooral elkaar op elk foutje te verbeteren.. Maar dat even terzijde. Pierre moest trouwens per sé meedoen omdat dat de enige van de 5 jongens op school is die een beetje Spaans praat.. En daarna hadden was er even snel een les in elkaar geflanst zodat ze dat ook konden filmen.. En ja hoor, daar kwam de directeur met z'n USB-stick, zoekend naar z'n les zagen we alle miniatuurweergaven van zijn pornofoto's. Heel subtiel, probeer dat maar eens uit te leggen. Waarschijnlijk bedoeld om ons niet helemaal slapend op de film te zetten..
En bla bla bla.. Sorry mensen.. Ik had echt geen zin om wat leuks van mijn blog te maken, maar het werd toch echt weer tijd.. Jullie hebben je vast ontzettend vermaakt ;).
Chao chao!
Abonneren op:
Posts (Atom)
