Zit momenteel heerlijk op mijn bed, te genieten van het feit dat mijn lessen pas om half 2 beginnen en dat ik dus maar met de bus naar school ga. Als ik mijn hoofd iets ophef en door het keukenraam kijk (Het gordijn wat het zicht van de keuken op mijn slaaptoestand scheidde is naar beneden gestort) zie ik de lichtjes van de kerstboom. Door de andere ramen valt zonlicht op mij via crèmekleurige gordijnen, wat de illusie geeft dat ik ziekelijk bruin ben…Pura Vida! Zo’n 50 cm naast me zit een gigantische sprinkhaan die geloof ik hetzelfde idee heeft over de dag.. Oke, ik overdrijf.. Hij zit anderhalve meter van me vandaan, en is slechts 7 cm groot gok ik. Ik ben hier ondertussen trouwens ingezet als ongedierteverdelger, zowel Brenda als Katelyn zijn doodsbang voor elk soort insect. Zodra er dus ook maar een krekel gespot wordt, hoor ik gillend mijn naam om hem weg te slaan.. Pas zat er een gigantische pad buiten (dit keer niet overdreven, ergens tussen 15 en 20 cm) en opeens werden gillend alle deuren dichtgeslagen.. En ik maar proberen om niet compleet in lachen uit te barsten.
Maargoed, mijn week.. Ben erachter dat het regenseizoen definitief is afgelopen. Komende 4 maanden zal ik geen druppel regen meer zien tenzij ik ga rondreizen ofzo. Vrijdagavond dacht ik heel tactisch, ik doe gewoon de deur dicht (die achter je in het slot valt) en als ik morgenochtend naar de woonkamer wilt klop ik gewoon op de deur dat ik eruit wil. Scheelt een hoop ongedierte.. Maarja, natuurlijk bedacht ik die nacht dat ik naar de wc moest. Ik dus door het raam klimmen, naar de keuken. Met één voet tussen de vaat vond ik precies genoeg afzet om vervolgens veilig op de grond te landen, maar voortaan doen we dit toch anders.. Zaterdagochtend was vrij vermakelijk, mijn hostvader had echt een gigantische kater. (Was leuk geweest als die was thuis gekomen terwijl ik door het raam aan het klimmen was)
Verder is er een nieuwe jongen aangekomen. Oke, dit vraagt de nodige uitleg: Hij is sinds 2 weken de ex van Christiana, een Noors meisje die sinds 2 weken de vriendin is van Robbert en hier al voor bijna 3 maanden zit. Al die tijd is ze trouw gebleven aan der vriend, alleen 2 weken van te voren besloot ze dat ze het niet meer aankon.. Die jongen zit hier nu dus voor 4 weken, toekijkend hoe zijn ex zich vermaakt met Robbert. Iedereen is allang blij dat die 2 niet bij elkaar op de kamer slapen, want daar zag het eerst naar uit.. Robbert loopt deze week rond met open knokkels, had tegen de muur geslagen omdat die een beetje boos was. En de Noorse jongen (Sjondre ofzo..) probeert zich ondertussen te vermaken met de andere Noorse meisjes. De Noorse meisjes snakten naar een Noorse jongen, dus dat komt mooi uit. Heel interessante cultuur, daar in Noorwegen ;). Die Noorse jongen spreekt trouwens amper Engels, wat het ook allemaal niet makkelijker maakt.. Kortom, EF heeft weer een nieuw onderwerp van gesprek. Ook leuk detail. Sjondre (zo noem ik hem bij deze) kwam zaterdagavond thuis, in het rond zwaaiend met een zakje met wit poeder met de melding dat hij gratis wiet had gekregen.. Volgende dag hebben we hem maar subtiel uitgelegd dat dat zakje niet bedoeld was om te roken, en dat het heel onwaarschijnlijk is dat hij het gratis heeft gekregen. Aangezien hij een flinke kater had, kwam hij zelf tot de conclusie dat het misschien handig was om z’n bankaccount te gaan checken…
Dit weekend ben ik trouwens heel christelijk geweest, in tegenstelling tot bovenstaande verhalen.. Cecilia vroeg of ik mee ging naar een concert, georganiseerd door de kerk. Het zou een protestantse rockband zijn (Punto 57), erg beroemd in Costa Rica. Oke, prima, is weer eens wat anders. Uiteindelijk dus met 8 mensen van school langs de weg gaan staan, zodat Merlen ons op kon pikken. Het was een busje voor 12 personen. Maar Merlen is dus zo heerlijk Christelijk dat ze niemand langs de kant van de weg kan laten staan, dus uiteindelijk kwamen er op locatie 18 mensen verkreupeld uit het busje strompelen.. De locatie bleek de kerk zelf te zijn, hoewel het even duurde voor ik dat door had. Het was een gigantisch rieten dak, aan de binnenkant hier en daar gedecoreerd met een surfbord en de tekst: Rock al Cielo. Oftewel: Rock naar de hemel. Verder een bar met bijzonder slechte hamburgers en hotdogs en (wél goede) zelfgemaakte koekjes. Zo kan een kerk dus ook zijn.. Erg gezellige avond gehad, die we uiteindelijk vrij gewoontjes hebben afgesloten: Feestje bouwen in een bar op het strand.
Volgende ochtend heb ik me laten overtuigen toch een keer mee naar de kerk te gaan, was de laatste kans omdat Cecilia vrijdag vertrekt. Dus oke, I’ll come.. Ik denk dat 80% van de tijd gevuld werd met zingen en dansen op moderne christelijke muziek. Verder hield de pastoor (Zwembroek + shirt met opdruk: Christian surfers) een kort praatje wat erop neer kwam dat we God dankbaar moesten zijn, en niet overal om moesten zeuren. En als je God dankbaar bent voor wat je hebt, je veel gelukkiger bent. Buiten het God gedeelte moet ik zeggen dat ik dat helemaal met hem eens was..
Maargoed, kerk was allemaal leuk en aardig.. Fijnste vond ik toch wel om eindelijk lokale mensen te ontmoeten die tijdens een gesprek niet als doel hebben om je zo snel mogelijk in bed te krijgen. Gemiddelde leeftijd ligt er rond de 30, en toch voornamelijk immigranten vanuit de hele wereld. Het is een Engelstalige kerk, voor het geval dat jullie dachten dat mijn Spaans al zo goed was.. Maargoed, gesprekken achteraf hebben er dus toe geleid dat we uitgenodigd zijn om donderdag ergens thanksgiving te komen vieren en dat we elke willekeurige dag ergens langs mogen komen om iemand anders gewoon eens beter te leren te kennen aan het (chloorloze) zwembad.
Dan zijn we nu toch aan het eind aangekomen.. Ondertussen komt de muziek niet meer uit mijn computer maar vanuit de woonkamer, en de sprinkhaan heeft definitief het ‘Pura Vida’ gevoel: die heeft zich geen millimeter bewogen. Wordt tijd dat ik hem ga opjagen.. O wacht, in 10 seconden tijd is die opeens spoorloos. IK HEB EEN NEDERLANDS LEZENDE SPRINKHAAN ONTDEKT!
Xx
dinsdag 24 november 2009
maandag 16 november 2009
Kind of getting it..
Dan is het na 2 weken toch weer eens tijd om iets van me te laten horen voor al mijn trouwe en iets minder trouwe fans in Nederland.. Oja, en om EF een plezier te doen, ik kreeg een mailtje dat ze mijn blog op hun site willen gaan zetten als reclame. Hoewel ze die laatste 2 woorden er niet bij zeiden.. Anyways, mijn doel deze keer is echt om de blog niet zo ziekelijk lang te maken, en ik hoef niet gedetailleerd in te gaan over onzinnige dingen die jullie toch skippen..
Wat mijn gastgezin-ervaringen betreft.. Ik begin het een beetje door te krijgen. Het is heerlijk om 's ochtends wakker te worden van de geur van warm ontbijt of van Emanuel die op je door bonkt en een baby-versie van "Comida" (eten) roept. Verder schijnt het niet meer dan normaal te zijn dat er zaterdagochtend om kwart voor 7 al bezoek op de deur staat en je mag blij zijn als er 's ochtends een beetje waterdruk staat als je wilt douchen. Reclame op de lokale tv is veel irritanter dan in Nederland, ze gebruiken allemaal irritante liedjes die in je hoofd blijven hangen en in een film hebben ze elke 5 minuten een korte reclamebreak.. Feit dat er 's avonds weinig te doen is en dat er 's ochtends al vroeg leven is leidt er toe dat ik zowaar regelmatig al rond 9 uur slaap.. Ik zorg er natuurlijk wel voor dat ik dit af wissel met wat dagen uitgaan zodat ik ook daadwerkelijk moe ben om 9 uur.. Oja, ik heb ook ondervonden dat het niet handig is om met het licht aan in slaap te vallen. Ik werd zo'n 2 uur later wakker, met het gevoel dat ik helemaal onder was geprikt... Wat bleek, het raam achter mijn gordijn stond open en voor de rest was het overal pikdonker, 3x raden waar alle muggen naartoe komen. Kleine beloning was wel dat er allemaal vuurvliegjes in mijn kamer bleken te zitten toen ik het licht uitdeed. Tja, je moet er wat voor over hebben. Verder begint mijn familie geloof ik door te krijgen dat ik een grote eter ben. Erg typisch om te zien dat ze altijd 2 borden hebben klaarstaan, één voor mij en één voor Katelyn, mijn Amerikaanse huisgenoot. Op mijn bord ligt gemiddeld minstens 2x zoveel eten, en toch is Katelyn een duidelijke versie van een Amerikaan met overgewicht.. En verder hebben we nog het binnenkomen.. Ik had de eerste anderhalve week geen sleutel, en het is gewoon het idee dat ik mijn arm door het raam steek en dan de deur open doe, vergeleken met de Tico's heb ik lange armen dus ze zijn lichtelijk in de veronderstelling dat een Tico niet kan bedenken dat je met een schoen in je hand de hendel ook open kunt duwen..
Wat de bussen naar school betreft.. In principe worden we 's ochtends om half 8 opgehaald door een transfer, maar het ligt er een beetje aan wie de chauffeur is.. Eentje is altijd 3 minuten te vroeg, de andere minstens 10 minuten te laat, en natuurlijk weet je van te voren nooit wie je op komt halen. Die ga ik dus zeker nog een paar keer missen. Verder hebben ze een klein probleempje met alle mensen uit Santa Rosa, dat zijn er iets meer dan er in de bus passen. Altijd erg gezellig om zoveel mogelijk mensen (inclusief ochtendhumeur/kater) in één bus te proppen. En dan is het maar hopen dat er geen ongeluk voor je neus gebeurt zodat je het komende halfuur claustrofobisch vastzit. Pas hadden we Binnert gewoon langs de kant van de weg laten staan omdat er geen plaats meer was in de bus. Uit enkel een toeter moest die maar opmaken dat ie er niet meer bijpaste.. Dan ben ik toch blij dat ik de eerste ben die instapt. Oja, als je laat begint kun je ook gokken dat de openbare bus je naar school kan brengen.. Beetje tricky want hij kan een half uur eerder of later komen, dus het is hier heel normaal om een uur bij de bushalte te zitten. Fijne aan mijn huis is dat alle bussen eerst langs mijn huis verder richting dorp gaan. Dat dorp bestaat uit enkel een rotonde, dus 10 minuten later is die weer terug en kan ik instappen.. Ik kan dus gewoon vanaf mijn huis zien wanneer ik ongeveer moet gaan lopen. En geloof ik zijn de ongeschreven regels voor de zitplaatsen hier iets anders.. Waar ik in Nederland hoor op te staan voor oude mannen, staan hier oude mannen op voor jou. Als de bus vol is zitten alle vrouwen en kinderen en staan alle mannen.. Oke, het is maar hoe belangrijk je je eergevoel vindt..
Dan eens verder over wat ik afgelopen 2 weken gedaan heb.. Een van de leraren hield een presentatie over de nationale dansen. Was erg leuk omdat het de eerste presentatie was waarbij we niet een uur lang hoefde te luisteren. Twee van haar nichtjes gingen eerst voor ons een of andere folklorische dans doen en vervolgens verkleedde ze zich in bikinitop en spijkshorts om reggaeton te gaan dansen. Voor de mensen geen idee hebben hoe er op Reggeaton gedanst wordt: Voornamelijk kontschudden, in een eng snel tempo. Cecilia was weggelopen met de melding: "Dit is gewoon kinderporno".. En dat meisje van 11 daarna trots vertellen dat haar lievelingsdans de Reggaeton was, en ze had er ook duidelijk plezier in. Kleine cultuurverschillen zullen we maar zeggen.
Wat mijn dansen betreft, ik ben zowaar naar een salsales gegaan, en heb samen met Binnert geconcludeerd dat we hier niet voor aangelegd waren. Heb de les dan ook niet afgemaakt.. Oeps. Ben trouwens afgelopen weeken wel uit geweest met mijn gastgezin. We gingen eerst naar een lokaal dansfeest, leeftijd variërend van 1 tot 90 naar mijn idee.. Emanuel was dus ok gewoon mee. Eerst deden 2 ooms van Brenda (gastmoeder) een poging om mij te leren dansen, en ik kreeg van de hele familie te horen dat ik goed danste. Wat in mijn oren meer overkwam als een troost: "Het is niet zó slecht". Het niveau van de Tica's ga ik duidelijk dit jaar niet halen. Moet wel zeggen dat het een stuk makkelijker is als de ander in ieder geval weet hoe te dansen en je gewoon alle kanten op draait, dan hoef je alleen maar te volgen. Het was veel pijnlijker uitgepakt als ik een jongen was geweest. Aan de andere kant had ik dan niet het probleem gehad dat ik de enige blonde was op een feest met 100 Tico's. Maargoed, vervolgens meldde Brenda aan der familie dat we naar huis gingen omdat Toni volgende ochtend vroeg weg moest voor transport en Emanuel moe was. Oke, ik hoop dat ik nog door kon naar feest in Tamarindo, kreeg ik opeens halverwege de terugweg (waarin we dwars door een rivier reden en coyotes langs de weg zagen) te horen dat we naar een ander feest gingen in Playa Grande. Ze hadden gewoon een smoes nodig voor hun familie, oke prima! Was een bar aan het zwembad met een karaokeband en geloof ik durfde ze uit het zicht van de familie pas te starten met alcohol drinken.. Was in ieder geval erg gezellig en op de weg terug nog even 3 halve gefrituurde kippen gehaald om vervolgens thuis zonder enig bestek op te eten.. Perfecte avond, dan is het weer overduidelijk dat het geen ouders zijn maar gewoon (jonge) mensen die je de beste kanten van Costa Rica willen laten zien. :D
Om een idee te geven van de muziek hier als je uitgaat.. Ik heb even de populairste nummers opgezocht op youtube. Enjoy (of niet):
* http://www.youtube.com/watch?v=E2tMV96xULk
* http://www.youtube.com/watch?v=3triARNfwMg
* http://www.youtube.com/watch?v=Ej15ERYHuHc
* http://www.youtube.com/watch?v=37szGQnGp3Y
* http://www.youtube.com/watch?v=9I7OVtOq6XU
Verder heb ik alleen nog wat te vertellen over mijn laatste weekend.. Ik moet zeggen dat het tot nu toe best aardig gaat met mijn laatste 2 weken in 1 blog proppen en hem toch niet zo lang maken als de vorige keer..
Ik ben zaterdag met Kajsa naar Liberia geweest, de hoofstad van deze provincie. Drie uur in de bus in de hoop dat er ergens in dit land een stad bestaat waar je fatsoenlijk kunt shoppen.. Bus was een hel (again: Ik wil meer vet op mijn kont, hoewel ik dat geloof ik ondertussen wel aan het kweken ben) en shoppen was redelijk, waarschijnlijk perfect voor Costa Ricaanse begrippen.. Verder ook nog enigszins (goed gespeld Sander?) cultureel bezig geweest. De kerken zijn hier zoveel mooier dan in Europa, geen gigantische gotische kathedralen hier maar gewoon een stuk moderner... Even een foto op internet: http://static.panoramio.com/photos/original/8102743.jpg
De gaten die je in de muren zit zijn allemaal kleine kruizen, en als je in de kerk staat valt er via deze gaten dus allemaal licht binnen, zo mooi.. Maarja, ik heb geen camera..
Terugweg hebben we een taxi weten af te dingen van 30 euro naar 16 euro. We zagen de rij voor de bus en we begrepen dat we het komende halfuur zouden moeten staan (heel veel vrouwen in de rij) en daarna nog 2,5 uur een houten kont kweken en daar hadden we géén zin in.. Luxe-probleem..
Volgende dag, gisteren dus, ben ik met 17 andere studenten op de Catamaran-trip geweest.. Hele dag een beetje rondzeilen met open bar + veel onbeperkt eten. Grote grap was alleen dat helft van de mensen zo'n grote kater hadden dat ze geen alcohol meer naar binnen konden krijgen. Heb ook voor het eerst van mijn leven gesnorkeld.. De gids pakte eerst een of ander 20 cm grote dikke waterrups/worm om ons te laten zien, en vervolgens vond die een vis die ik zou omschrijven als kogelvis.. Zo'n vis die zichzelf opblaast als die in gevaar is, knalrood. Iig, we mochten hem allemaal aanraken, hoewel ik dacht dat die beesten ontzettend giftig waren, maar niemand is nog dood. Kan nog wel even doorgaan over alle andere soorten vissen, maar dat gedeelte zal ik maar even skippen om mijn gelofte waar te maken.. Vervolgens nog zonsondergang gekeken op de boot en langzamerhand weer naar huis gegaan.. Superweekend :D
Dan ga ik er nu weer mee ophouden, even mijn Ecuador formulieren ondertekenen (ik start 8 maart in Ecuador, heb de laatste 3 maanden omgezet) en eten zoeken..
Adios!
Wat mijn gastgezin-ervaringen betreft.. Ik begin het een beetje door te krijgen. Het is heerlijk om 's ochtends wakker te worden van de geur van warm ontbijt of van Emanuel die op je door bonkt en een baby-versie van "Comida" (eten) roept. Verder schijnt het niet meer dan normaal te zijn dat er zaterdagochtend om kwart voor 7 al bezoek op de deur staat en je mag blij zijn als er 's ochtends een beetje waterdruk staat als je wilt douchen. Reclame op de lokale tv is veel irritanter dan in Nederland, ze gebruiken allemaal irritante liedjes die in je hoofd blijven hangen en in een film hebben ze elke 5 minuten een korte reclamebreak.. Feit dat er 's avonds weinig te doen is en dat er 's ochtends al vroeg leven is leidt er toe dat ik zowaar regelmatig al rond 9 uur slaap.. Ik zorg er natuurlijk wel voor dat ik dit af wissel met wat dagen uitgaan zodat ik ook daadwerkelijk moe ben om 9 uur.. Oja, ik heb ook ondervonden dat het niet handig is om met het licht aan in slaap te vallen. Ik werd zo'n 2 uur later wakker, met het gevoel dat ik helemaal onder was geprikt... Wat bleek, het raam achter mijn gordijn stond open en voor de rest was het overal pikdonker, 3x raden waar alle muggen naartoe komen. Kleine beloning was wel dat er allemaal vuurvliegjes in mijn kamer bleken te zitten toen ik het licht uitdeed. Tja, je moet er wat voor over hebben. Verder begint mijn familie geloof ik door te krijgen dat ik een grote eter ben. Erg typisch om te zien dat ze altijd 2 borden hebben klaarstaan, één voor mij en één voor Katelyn, mijn Amerikaanse huisgenoot. Op mijn bord ligt gemiddeld minstens 2x zoveel eten, en toch is Katelyn een duidelijke versie van een Amerikaan met overgewicht.. En verder hebben we nog het binnenkomen.. Ik had de eerste anderhalve week geen sleutel, en het is gewoon het idee dat ik mijn arm door het raam steek en dan de deur open doe, vergeleken met de Tico's heb ik lange armen dus ze zijn lichtelijk in de veronderstelling dat een Tico niet kan bedenken dat je met een schoen in je hand de hendel ook open kunt duwen..
Wat de bussen naar school betreft.. In principe worden we 's ochtends om half 8 opgehaald door een transfer, maar het ligt er een beetje aan wie de chauffeur is.. Eentje is altijd 3 minuten te vroeg, de andere minstens 10 minuten te laat, en natuurlijk weet je van te voren nooit wie je op komt halen. Die ga ik dus zeker nog een paar keer missen. Verder hebben ze een klein probleempje met alle mensen uit Santa Rosa, dat zijn er iets meer dan er in de bus passen. Altijd erg gezellig om zoveel mogelijk mensen (inclusief ochtendhumeur/kater) in één bus te proppen. En dan is het maar hopen dat er geen ongeluk voor je neus gebeurt zodat je het komende halfuur claustrofobisch vastzit. Pas hadden we Binnert gewoon langs de kant van de weg laten staan omdat er geen plaats meer was in de bus. Uit enkel een toeter moest die maar opmaken dat ie er niet meer bijpaste.. Dan ben ik toch blij dat ik de eerste ben die instapt. Oja, als je laat begint kun je ook gokken dat de openbare bus je naar school kan brengen.. Beetje tricky want hij kan een half uur eerder of later komen, dus het is hier heel normaal om een uur bij de bushalte te zitten. Fijne aan mijn huis is dat alle bussen eerst langs mijn huis verder richting dorp gaan. Dat dorp bestaat uit enkel een rotonde, dus 10 minuten later is die weer terug en kan ik instappen.. Ik kan dus gewoon vanaf mijn huis zien wanneer ik ongeveer moet gaan lopen. En geloof ik zijn de ongeschreven regels voor de zitplaatsen hier iets anders.. Waar ik in Nederland hoor op te staan voor oude mannen, staan hier oude mannen op voor jou. Als de bus vol is zitten alle vrouwen en kinderen en staan alle mannen.. Oke, het is maar hoe belangrijk je je eergevoel vindt..
Dan eens verder over wat ik afgelopen 2 weken gedaan heb.. Een van de leraren hield een presentatie over de nationale dansen. Was erg leuk omdat het de eerste presentatie was waarbij we niet een uur lang hoefde te luisteren. Twee van haar nichtjes gingen eerst voor ons een of andere folklorische dans doen en vervolgens verkleedde ze zich in bikinitop en spijkshorts om reggaeton te gaan dansen. Voor de mensen geen idee hebben hoe er op Reggeaton gedanst wordt: Voornamelijk kontschudden, in een eng snel tempo. Cecilia was weggelopen met de melding: "Dit is gewoon kinderporno".. En dat meisje van 11 daarna trots vertellen dat haar lievelingsdans de Reggaeton was, en ze had er ook duidelijk plezier in. Kleine cultuurverschillen zullen we maar zeggen.
Wat mijn dansen betreft, ik ben zowaar naar een salsales gegaan, en heb samen met Binnert geconcludeerd dat we hier niet voor aangelegd waren. Heb de les dan ook niet afgemaakt.. Oeps. Ben trouwens afgelopen weeken wel uit geweest met mijn gastgezin. We gingen eerst naar een lokaal dansfeest, leeftijd variërend van 1 tot 90 naar mijn idee.. Emanuel was dus ok gewoon mee. Eerst deden 2 ooms van Brenda (gastmoeder) een poging om mij te leren dansen, en ik kreeg van de hele familie te horen dat ik goed danste. Wat in mijn oren meer overkwam als een troost: "Het is niet zó slecht". Het niveau van de Tica's ga ik duidelijk dit jaar niet halen. Moet wel zeggen dat het een stuk makkelijker is als de ander in ieder geval weet hoe te dansen en je gewoon alle kanten op draait, dan hoef je alleen maar te volgen. Het was veel pijnlijker uitgepakt als ik een jongen was geweest. Aan de andere kant had ik dan niet het probleem gehad dat ik de enige blonde was op een feest met 100 Tico's. Maargoed, vervolgens meldde Brenda aan der familie dat we naar huis gingen omdat Toni volgende ochtend vroeg weg moest voor transport en Emanuel moe was. Oke, ik hoop dat ik nog door kon naar feest in Tamarindo, kreeg ik opeens halverwege de terugweg (waarin we dwars door een rivier reden en coyotes langs de weg zagen) te horen dat we naar een ander feest gingen in Playa Grande. Ze hadden gewoon een smoes nodig voor hun familie, oke prima! Was een bar aan het zwembad met een karaokeband en geloof ik durfde ze uit het zicht van de familie pas te starten met alcohol drinken.. Was in ieder geval erg gezellig en op de weg terug nog even 3 halve gefrituurde kippen gehaald om vervolgens thuis zonder enig bestek op te eten.. Perfecte avond, dan is het weer overduidelijk dat het geen ouders zijn maar gewoon (jonge) mensen die je de beste kanten van Costa Rica willen laten zien. :D
Om een idee te geven van de muziek hier als je uitgaat.. Ik heb even de populairste nummers opgezocht op youtube. Enjoy (of niet):
* http://www.youtube.com/watch?v=E2tMV96xULk
* http://www.youtube.com/watch?v=3triARNfwMg
* http://www.youtube.com/watch?v=Ej15ERYHuHc
* http://www.youtube.com/watch?v=37szGQnGp3Y
* http://www.youtube.com/watch?v=9I7OVtOq6XU
Verder heb ik alleen nog wat te vertellen over mijn laatste weekend.. Ik moet zeggen dat het tot nu toe best aardig gaat met mijn laatste 2 weken in 1 blog proppen en hem toch niet zo lang maken als de vorige keer..
Ik ben zaterdag met Kajsa naar Liberia geweest, de hoofstad van deze provincie. Drie uur in de bus in de hoop dat er ergens in dit land een stad bestaat waar je fatsoenlijk kunt shoppen.. Bus was een hel (again: Ik wil meer vet op mijn kont, hoewel ik dat geloof ik ondertussen wel aan het kweken ben) en shoppen was redelijk, waarschijnlijk perfect voor Costa Ricaanse begrippen.. Verder ook nog enigszins (goed gespeld Sander?) cultureel bezig geweest. De kerken zijn hier zoveel mooier dan in Europa, geen gigantische gotische kathedralen hier maar gewoon een stuk moderner... Even een foto op internet: http://static.panoramio.com/photos/original/8102743.jpg
De gaten die je in de muren zit zijn allemaal kleine kruizen, en als je in de kerk staat valt er via deze gaten dus allemaal licht binnen, zo mooi.. Maarja, ik heb geen camera..
Terugweg hebben we een taxi weten af te dingen van 30 euro naar 16 euro. We zagen de rij voor de bus en we begrepen dat we het komende halfuur zouden moeten staan (heel veel vrouwen in de rij) en daarna nog 2,5 uur een houten kont kweken en daar hadden we géén zin in.. Luxe-probleem..
Volgende dag, gisteren dus, ben ik met 17 andere studenten op de Catamaran-trip geweest.. Hele dag een beetje rondzeilen met open bar + veel onbeperkt eten. Grote grap was alleen dat helft van de mensen zo'n grote kater hadden dat ze geen alcohol meer naar binnen konden krijgen. Heb ook voor het eerst van mijn leven gesnorkeld.. De gids pakte eerst een of ander 20 cm grote dikke waterrups/worm om ons te laten zien, en vervolgens vond die een vis die ik zou omschrijven als kogelvis.. Zo'n vis die zichzelf opblaast als die in gevaar is, knalrood. Iig, we mochten hem allemaal aanraken, hoewel ik dacht dat die beesten ontzettend giftig waren, maar niemand is nog dood. Kan nog wel even doorgaan over alle andere soorten vissen, maar dat gedeelte zal ik maar even skippen om mijn gelofte waar te maken.. Vervolgens nog zonsondergang gekeken op de boot en langzamerhand weer naar huis gegaan.. Superweekend :D
Dan ga ik er nu weer mee ophouden, even mijn Ecuador formulieren ondertekenen (ik start 8 maart in Ecuador, heb de laatste 3 maanden omgezet) en eten zoeken..
Adios!
woensdag 4 november 2009
Een kopiëer-plak-verhaaltje vanuit Word..
Ik zit momenteel in mijn gastgezin, helaas zonder Internet zoals me van te voren verteld was, maar aangezien ik op school te weinig tijd heb om mijn blog te schrijven zal ik toch wat voorwerk moeten doen.. Ik heb weer eens veel te veel te vertellen en ik ga proberen om het een beetje chronologisch en duidelijk te houden..
Afgelopen week was vrij gewoontjes. De blog-wedstrijd heb ik opgegeven (nummer 1 stond al op 80 stemmen na 2 weken) en dat betekent dat ik uitgebreid kan klagen over de geldoplichting bij EF ;). Ik kreeg namelijk van EF Nederland mailtje dat ik 100 euro moest betalen (150 USD), maar kreeg van school te horen dat ik 50 USD moest betalen voor wijziging naar een gastgezin. Sowieso al hoge administratie kosten maargoed.. Ik dus doodleuk naar Nederland mailen: Ik ga maar 50 dollar betalen, net zoals alle andere mensen hier, inclusief de Nederlanders. Krijg ik antwoord terug dat ik helaas een contract heb ondertekend waarin staat dat het toch echt 100 euro kost en dat er dus niets te veranderen valt. Goed, dit alles leidde tot een stevige discussie tussen de directeur hier en de leiding vanuit Nederland, maar ik heb er geloof ik mijn voordeel uitgehaald. Tot nu toe is er nog niemand naar me toe gekomen met een rekening en ik zit inmiddels alweer 3 dagen in een gastgezin.. Natuurlijk vinden jullie deze informatie erg interessant en is dit erg hoopvol voor de rest van mijn blog, maar daar hebben jullie maar even mee te leven..
Goed.. Verder. Ik dacht dat ik lekker vlees had gekocht, maar kwam er thuis achter dat het runderlever was, foutje. Maargoed, gierig als Nederlanders zijn ging ik daar toch maar proberen het beste van te maken. Laten we zeggen: Het was niet verschrikkelijk, maar ik zou best vegetarisch kunnen worden als al het vlees zo smaakte..
Vrijdagavond vierden we de verjaardag van Martijn en Sofie, wa
t inhield dat we met 30 mensen uit eten gingen en dat het restaurant speciaal voor ons geopend was en elk verzoeknummertje aangevraagd kon worden.. Prima! :D Als verjaardagskadootje hadden een paar mensen de typisch Duitse snoeppoppen gevonden die je net zolang hoort te slaan totdat alle snoep op de grond ligt. (Zie foto) De eigenaar was zo vriendelijk om wat haken in het plafond te slaan om de poppen op te hangen zodat Martijn en Sofie zich konden uitleven, uiteindelijk lagen dus echt overal zuurtjes en lollies.. Rest van de avond was niet erg spectaculair, zoals gewoonlijk weer uitgeweest, maar dat zal ik jullie verder maar besparen..
Zaterdagochtend was ook interessant. Ik liep alleen door Tamarindo, komt er een man met me praten die eruit zag alsof die een groep aan het rondleiden was en vraagt me of ik een beetje Spaans begrijp. Tja, een beetje, dat doe ik wel. En toen zag hij zijn kans schoon om z’n bijbel te pakken en mijn naam te reinigen in het Spaans. Vervolgens was hij helemaal enthousiast dat ik de naam van de vader van Jezus wist en begon hij een hele uitleg over dat Satan de wereld aan het overnemen is.. Ook Goedemorgen, heb hem maar niet verteld dat ik die avond Halloween ging vieren.
Voordat de voorbereidingen voor Halloween begonnen heb ik het voor elkaar gekregen om praktisch al mijn gedownloade muziek in 3 enter-klikken definitief weg te gooien. Erg handig als je alleen nog maar kan downloaden onder schooltijden, wanneer het Internet overbevolkt is. Maargoed, Halloween.. Probleem nr 1 voor iedereen die week was het kostuum. Op de een of andere manier is Halloween een groot feest in Tamarindo (veel toeristen), maar bestaan er amper mogelijkheden om aan een kostuum te komen.. Na lang zoeken kwamen we in een kinderwinkel een prinsessenpakje tegen die veel te klein was en er is een winkel waar ze zelfgemaakte bikini’s verkopen en waar ze ook een halloweenpak voor je op maat kunnen maken. Kleine detail is dat zo’n minuscule bikini al 90 euro is, dus naar de prijs van een compleet pak durfde ik niet eens te vragen. Creativiteit vereist dus.. Ik had aan het personeel hier gevraagd of ze toevallig een oud laken over hadden (met een schaar moet daar toch een mummie-pak van te maken zijn?) en ze vertelde me dat ze dat wel hadden.. Dus ik krijg zaterdag een oud rond tafellaken, met de subtiele mededeling dat ze hem wel heel terug willen.. Oeps, wat gaan we er nu mee verzinnen? Ik had al half bedacht dat ik altijd nog naar plan B over kon schakelen (pyjama) maar toen werd ik overtuigd om er een toga van proberen te maken.. Ik dus heel Tamarindo af zoeken naar veiligheidspelen, wat natuurlijk onmogelij
k te vinden is, en uiteindelijk met lege handen teruggekeerd. Heb de cirkel tot een jurk gevormd en bij elkaar gehouden met een riem en 3 veiligheidsspelden die ik hier en daar had geleend en kreeg vervolgens van iedereen het commentaar dat ik een leuke jurk had maar dat ze zich afvroegen hoe ik verkleed was -_- Dus heb de hele avond iedereen proberen te overtuigen dat het gewoon een tafellaken was. ;) Ik zal even kijken of ik wat foto’s aan mijn verhaal kan toevoegen.. Enkele andere ideeën van mensen op school: Hippie, achterstevoren-man, cowboy (stokpaardje + sombrero), vuilnis en onherkenbare imitaties van Tinkerbell en Assepoester.
Eenmaal aangekomen op het feest bleek dat mensen hier gewend zijn aan het gebruiken van creativiteit met Halloween.. Er liep een wc-hokje rond, gemaakt van een grote kartonnen doos. Als je het deurtje opendeed leek het net alsof hij op de wc zat, hij had een nep onderlichaam weten te maken.. Ja ik weet het, heel duidelijk dit. Verder mensen die zichzelf omgetoverd hadden tot Hulk en de slechterik uit Saw, allemaal zelfgemaakt. Ook was het erg populair om als een Afrikaan op te komen dagen en veel mensen namen genoegen met enkel een geschminkt gezicht. Er waren ook mensen die wat minder materialen tot hun beschikking hadden: De eigenaren liepen rond als Adam en Eva, een Amerikaan enkel met een bierblikje als lichaamsbedekking en nog een Tica met een tijgerstring en veel bodypaint.
En tja, dan komen we nu ongeveer pas aan bij het gastgezin gedeel.. Ik gok dat ik net over de helft ben van mijn verhaal ;) Als je niet geïnteresseerd ben in een uitgebreide beschrijving, lees verder onderaan bij de zin met de hoofdletters..
Ik ga jullie even een beeld proberen te geven van het huis + het gezin, aangezien ik nog geen werkende camera heb (hij is er weer mee gekapt). Ja jullie kunnen inderdaad in plaats van het vervolg lezen ook gewoon 2 maanden wachten totdat ik weer een werkende camera heb ;).. Gezin bestaat uit 3 mensen.. Alle 3 erg leuke mensen! Even één voor één een beschrijving:
*De moeder heet Brenda. Ze is 24, de oudste van 3 andere broers/zussen. Haar moeder is hier ook al langs geweest en gastmoeder van 3 andere EF-studenten in het dorpje hiernaast. Door de week werkt Brenda af en toe in het winkeltje van haar moeder, volgens mij heeft het winkeltje iets met boeken te maken, maar dat heb ik niet helemaal goed begrepen..
*De vader heet Toni en is 25. Ook hij heeft 3 broers/zussen. Heb van hem tot nu toe z’n jongere broer en zus ontmoet en de dochter van z’n oudste broer. Het is hier echt komen en gaan van familie en ik probeer wanhopig elke naam te onthouden wat er in het begin in resulteerde dat ik zelfs de namen van Brenda en Toni vergat, heel handig. Toni is vrachtwagenchauffeur voor alle kleine klusjes in de regio en in de avond speelt hij regelmatig ergens met z’n band. Hij speelt voornamelijk drums maar hij kan nog wat instrumenten die ik alweer vergeten ben.. Elke vrijdagavond houdt hij Monkeybar levend met z’n band. Zonder dat ik het wist moet ik hem dus al een paar keer gezien hebben.. Dat is de plek waar we praktisch elke vrijdagavond heen gaan. Hij is ook de reden dat er een gigantische speakerset in de woonkamer staat (voor zover de woonkamer dat toelaat). Verder grapt Brenda altijd dat hij lichtelijk geobsedeerd is door de computer, maar ik heb vaker met dat soort mensen in één huis gewoond dus dat moet geen probleem worden. Het komt er in ieder geval op neer dat we ergens deze maand internet krijgen, tot nu toe is er geen enkel gastgezin met internet dus ik heb het weer mooi voor elkaar… ;)
*Dan hebben we nog Emanuel. Mijn ‘broertje’ van 1 jaar en 8 maanden, en echt geweldig. Eerste kleine kind wat totaal niet verlegen is in het begin.. Oja, en hij is beetje gek, vindt het bijvoorbeeld leuk om van de stoel te vallen en hele dag op z’n tenen rond te lopen met een big smile, erg vermakelijk..
En dan het huis.. (Oeh sorry mensen, mijn verhaal wordt echt veel te lang..) Ik dacht in eerste instantie dat het 2 verdiepingen had, maar beneden leeft een ander gezin. Woonkamer is zo’n 3 bij 3 meter en is gevuld met een tv kast + omringende speakerset en 2 stoelen en een bank.. Toch nog best knap.. De woonkamer wordt door een bar gescheiden van de keuken, die ongeveer even groot is als de woonkamer. Eten doen we hier standaard aan de bar met z’n allen en Emanuel zit erachter in z’n kinderstoel, veel lager dan de rest. Aan de lange zijde van de woonkamer/keuken zitten 3 deuren. Achter de 1e deur schuilt de kamer van Katelyn (23-jarige Amerikaan, woont ergens centraal in de VS) en ik heb er echt geen idee van hoe die eruit ziet.. De 2e deur is de badkamer, erg basic en geen plaats voor mijn toiletspullen dus die moet ik elke keer heen en weer slepen maar verder op zich prima. Hij is nog een beetje opgeleukt met nepbloemen (zoals overigens het hele huis hier) en alleen ’s ochtends zijn er wat problemen met de watertoevoer.. De waterdruk stelt dan echt helemaal niks voor en er komt echt zo’n minuscuul straaltje uit de kraan waar je niet eens je tandenborstel fatsoenlijk mee kan schoon maken.. Tot slot geeft de 3e deur toegang tot de slaapkamer van Brena, Toni en Emanuel. Op de een of andere manier slapen zij met z’n 3’en in één niet al te groot 2-persoonsbed en er is nog nooit iemand uit gevallen.. Ik gok zeg maar zo’n anderhalve meter breed..
Aan de korte zijde bij de keuken zit nog een deur naar een ruimte met wasmachines, prullenbak, een vogel (huisdier) en gewoon een plek om rommel te dumpen. In die ruimte zit ook een glazen schuifdeur naar mijn kamertje. Mijn kamer bestaat ongeveer uit bed.. Het is een kamer van 2 bij 2,5 meter en mijn bed is 1,5 bij 2 meter. Wat dus inhoudt dat ik aan mijn voeteinde en aan mijn rechterzijde ongeveer 50 cm overhoud, om mijn onder-het-bed-geschoven koffers te openen als ik ’s ochtends mijn kleren nodig heb. Ik heb dus gewoon geen ruimte om mijn gebruikelijke rommelige levenstijl te leven hier.. (Inhoud van mijn koffer ligt wel helemaal door elkaar, om toch maar een beetje m’n oude gewoontes te doen herleven). Ik heb dus een glazen wand en verder 3 pastelroze muren, allemaal voorzien van een raam. Wat er dus op neer komt dat ik aan 4 kanten omgeven ben door crème kleurige gordijnen. En oja, ik heb een airconditioning aan de muur hangen, maar die werkt nog niet helemaal gezond.. De eerste nacht had ik mijn airco aangezet en 3 uur later werd ik wakker met een nat voeteinde. Toen begreep ik opeens waarom er een emmer op mijn voeteinde stond. Maarja, met mijn gedraai valt die er natuurlijk in de loop van de nacht af dus mijn hele vloer was ook nat. Toppie. Toni heeft nu een creatief systeem met plastic zakken onder de airconditioning gemaakt, maar ik gebruik hem het liefst zo min mogelijk. Op het moment zitten we nog in het laatste stukje van het regenseizoen dus het is gelukkig niet zo extreem warm.. Gewoon 25 graden.. De nieuwe airco is al wel in huis, maar er is iemand nodig die verstand heeft van het installeren van die dingen. Er is mij verteld dat die iemand over 2 weken langs komt.. Op mijn bed ligt alleen nog maar een deken, in tegenstelling tot het hoeslaken + laken + deken die ik in de residentie kreeg. Voor mij een grote vooruitgang: Ik word nu niet meer ’s nachts wakker omdat ik verstrikt zit in allerlei doeken (het hoeslaken bleef ook nooit om mijn matras zitten). Oja, verder bevindt het geliefde huisdier zich tegen de andere kant van de glazen schuifdeur en op de een of andere manier vindt dat beest het erg leuk om vanaf een uur of half 6 ’s ochtends te starten met het produceren van een rotherrie en hij stopt ongeveer wanneer ik de deur uitloop om naar school te gaan.. (Mama, wil je even tegen die vogel komen praten en positieve energie sturen)
VOOR DE MENSEN DIE VOORGAANDE BESCHRIJVING GESKIPT HEBBEN, HIER VERDER LEZEN: Maargoed, huis is dus niet erg groot (hoewel het luxe schijnt te zijn voor Costa Ricaanse begrippen) maar de mensen maken veel goed… Heb tot nu toe 2 avonden met ze zitten praten, beetje irritant dat ik ondertussen wel ongeveer onder woorden kan brengen wat ik wil zeggen of vragen, maar dat ik hun moeilijk begrijp. Maar ze blijven me aanmoedigen om te praten en het schijnt ze niet heel veel uit te maken dat ik voornamelijk aan het woord ben.. Heb al wel het complete fotoalbum van Emanuel gezien en een fotoalbum die een vorige EF-studente voor ze had achtergelaten. Met wat beelden erbij gaat het begrijpen nog wel.. Verder is het eten wat ze maken erg lekker, wacht alleen op het moment dat ik genoeg heb van gallo pinto, de rijst en bonen mix die je minstens 1 keer per dag krijgt (ontbijt en/of avondeten). Volgens de andere studenten gaat dat moment nog een keer komen, maar Katelyn heeft er na 2 maanden nog geen last van, dus misschien kookt Brenda gewoon erg goed in vergelijking tot de andere gastmoeders ;).
Maar ik ga er nu toch wel ongeveer mee ophouden.. Kunnen jullie allemaal massaal naar de koelkast rennen om eten te pakken, mocht dat nog niet gebeurd zijn en dan kan ik weer eens sociaal gaan doen tegen mijn familie.. Heb me nu al bijna 2 uur opgesloten in mijn kamer..
Adios!
Afgelopen week was vrij gewoontjes. De blog-wedstrijd heb ik opgegeven (nummer 1 stond al op 80 stemmen na 2 weken) en dat betekent dat ik uitgebreid kan klagen over de geldoplichting bij EF ;). Ik kreeg namelijk van EF Nederland mailtje dat ik 100 euro moest betalen (150 USD), maar kreeg van school te horen dat ik 50 USD moest betalen voor wijziging naar een gastgezin. Sowieso al hoge administratie kosten maargoed.. Ik dus doodleuk naar Nederland mailen: Ik ga maar 50 dollar betalen, net zoals alle andere mensen hier, inclusief de Nederlanders. Krijg ik antwoord terug dat ik helaas een contract heb ondertekend waarin staat dat het toch echt 100 euro kost en dat er dus niets te veranderen valt. Goed, dit alles leidde tot een stevige discussie tussen de directeur hier en de leiding vanuit Nederland, maar ik heb er geloof ik mijn voordeel uitgehaald. Tot nu toe is er nog niemand naar me toe gekomen met een rekening en ik zit inmiddels alweer 3 dagen in een gastgezin.. Natuurlijk vinden jullie deze informatie erg interessant en is dit erg hoopvol voor de rest van mijn blog, maar daar hebben jullie maar even mee te leven..
Goed.. Verder. Ik dacht dat ik lekker vlees had gekocht, maar kwam er thuis achter dat het runderlever was, foutje. Maargoed, gierig als Nederlanders zijn ging ik daar toch maar proberen het beste van te maken. Laten we zeggen: Het was niet verschrikkelijk, maar ik zou best vegetarisch kunnen worden als al het vlees zo smaakte..
Vrijdagavond vierden we de verjaardag van Martijn en Sofie, wa
t inhield dat we met 30 mensen uit eten gingen en dat het restaurant speciaal voor ons geopend was en elk verzoeknummertje aangevraagd kon worden.. Prima! :D Als verjaardagskadootje hadden een paar mensen de typisch Duitse snoeppoppen gevonden die je net zolang hoort te slaan totdat alle snoep op de grond ligt. (Zie foto) De eigenaar was zo vriendelijk om wat haken in het plafond te slaan om de poppen op te hangen zodat Martijn en Sofie zich konden uitleven, uiteindelijk lagen dus echt overal zuurtjes en lollies.. Rest van de avond was niet erg spectaculair, zoals gewoonlijk weer uitgeweest, maar dat zal ik jullie verder maar besparen..Zaterdagochtend was ook interessant. Ik liep alleen door Tamarindo, komt er een man met me praten die eruit zag alsof die een groep aan het rondleiden was en vraagt me of ik een beetje Spaans begrijp. Tja, een beetje, dat doe ik wel. En toen zag hij zijn kans schoon om z’n bijbel te pakken en mijn naam te reinigen in het Spaans. Vervolgens was hij helemaal enthousiast dat ik de naam van de vader van Jezus wist en begon hij een hele uitleg over dat Satan de wereld aan het overnemen is.. Ook Goedemorgen, heb hem maar niet verteld dat ik die avond Halloween ging vieren.
Voordat de voorbereidingen voor Halloween begonnen heb ik het voor elkaar gekregen om praktisch al mijn gedownloade muziek in 3 enter-klikken definitief weg te gooien. Erg handig als je alleen nog maar kan downloaden onder schooltijden, wanneer het Internet overbevolkt is. Maargoed, Halloween.. Probleem nr 1 voor iedereen die week was het kostuum. Op de een of andere manier is Halloween een groot feest in Tamarindo (veel toeristen), maar bestaan er amper mogelijkheden om aan een kostuum te komen.. Na lang zoeken kwamen we in een kinderwinkel een prinsessenpakje tegen die veel te klein was en er is een winkel waar ze zelfgemaakte bikini’s verkopen en waar ze ook een halloweenpak voor je op maat kunnen maken. Kleine detail is dat zo’n minuscule bikini al 90 euro is, dus naar de prijs van een compleet pak durfde ik niet eens te vragen. Creativiteit vereist dus.. Ik had aan het personeel hier gevraagd of ze toevallig een oud laken over hadden (met een schaar moet daar toch een mummie-pak van te maken zijn?) en ze vertelde me dat ze dat wel hadden.. Dus ik krijg zaterdag een oud rond tafellaken, met de subtiele mededeling dat ze hem wel heel terug willen.. Oeps, wat gaan we er nu mee verzinnen? Ik had al half bedacht dat ik altijd nog naar plan B over kon schakelen (pyjama) maar toen werd ik overtuigd om er een toga van proberen te maken.. Ik dus heel Tamarindo af zoeken naar veiligheidspelen, wat natuurlijk onmogelij
k te vinden is, en uiteindelijk met lege handen teruggekeerd. Heb de cirkel tot een jurk gevormd en bij elkaar gehouden met een riem en 3 veiligheidsspelden die ik hier en daar had geleend en kreeg vervolgens van iedereen het commentaar dat ik een leuke jurk had maar dat ze zich afvroegen hoe ik verkleed was -_- Dus heb de hele avond iedereen proberen te overtuigen dat het gewoon een tafellaken was. ;) Ik zal even kijken of ik wat foto’s aan mijn verhaal kan toevoegen.. Enkele andere ideeën van mensen op school: Hippie, achterstevoren-man, cowboy (stokpaardje + sombrero), vuilnis en onherkenbare imitaties van Tinkerbell en Assepoester.Eenmaal aangekomen op het feest bleek dat mensen hier gewend zijn aan het gebruiken van creativiteit met Halloween.. Er liep een wc-hokje rond, gemaakt van een grote kartonnen doos. Als je het deurtje opendeed leek het net alsof hij op de wc zat, hij had een nep onderlichaam weten te maken.. Ja ik weet het, heel duidelijk dit. Verder mensen die zichzelf omgetoverd hadden tot Hulk en de slechterik uit Saw, allemaal zelfgemaakt. Ook was het erg populair om als een Afrikaan op te komen dagen en veel mensen namen genoegen met enkel een geschminkt gezicht. Er waren ook mensen die wat minder materialen tot hun beschikking hadden: De eigenaren liepen rond als Adam en Eva, een Amerikaan enkel met een bierblikje als lichaamsbedekking en nog een Tica met een tijgerstring en veel bodypaint.
En tja, dan komen we nu ongeveer pas aan bij het gastgezin gedeel.. Ik gok dat ik net over de helft ben van mijn verhaal ;) Als je niet geïnteresseerd ben in een uitgebreide beschrijving, lees verder onderaan bij de zin met de hoofdletters..
Ik ga jullie even een beeld proberen te geven van het huis + het gezin, aangezien ik nog geen werkende camera heb (hij is er weer mee gekapt). Ja jullie kunnen inderdaad in plaats van het vervolg lezen ook gewoon 2 maanden wachten totdat ik weer een werkende camera heb ;).. Gezin bestaat uit 3 mensen.. Alle 3 erg leuke mensen! Even één voor één een beschrijving:
*De moeder heet Brenda. Ze is 24, de oudste van 3 andere broers/zussen. Haar moeder is hier ook al langs geweest en gastmoeder van 3 andere EF-studenten in het dorpje hiernaast. Door de week werkt Brenda af en toe in het winkeltje van haar moeder, volgens mij heeft het winkeltje iets met boeken te maken, maar dat heb ik niet helemaal goed begrepen..
*De vader heet Toni en is 25. Ook hij heeft 3 broers/zussen. Heb van hem tot nu toe z’n jongere broer en zus ontmoet en de dochter van z’n oudste broer. Het is hier echt komen en gaan van familie en ik probeer wanhopig elke naam te onthouden wat er in het begin in resulteerde dat ik zelfs de namen van Brenda en Toni vergat, heel handig. Toni is vrachtwagenchauffeur voor alle kleine klusjes in de regio en in de avond speelt hij regelmatig ergens met z’n band. Hij speelt voornamelijk drums maar hij kan nog wat instrumenten die ik alweer vergeten ben.. Elke vrijdagavond houdt hij Monkeybar levend met z’n band. Zonder dat ik het wist moet ik hem dus al een paar keer gezien hebben.. Dat is de plek waar we praktisch elke vrijdagavond heen gaan. Hij is ook de reden dat er een gigantische speakerset in de woonkamer staat (voor zover de woonkamer dat toelaat). Verder grapt Brenda altijd dat hij lichtelijk geobsedeerd is door de computer, maar ik heb vaker met dat soort mensen in één huis gewoond dus dat moet geen probleem worden. Het komt er in ieder geval op neer dat we ergens deze maand internet krijgen, tot nu toe is er geen enkel gastgezin met internet dus ik heb het weer mooi voor elkaar… ;)
*Dan hebben we nog Emanuel. Mijn ‘broertje’ van 1 jaar en 8 maanden, en echt geweldig. Eerste kleine kind wat totaal niet verlegen is in het begin.. Oja, en hij is beetje gek, vindt het bijvoorbeeld leuk om van de stoel te vallen en hele dag op z’n tenen rond te lopen met een big smile, erg vermakelijk..
En dan het huis.. (Oeh sorry mensen, mijn verhaal wordt echt veel te lang..) Ik dacht in eerste instantie dat het 2 verdiepingen had, maar beneden leeft een ander gezin. Woonkamer is zo’n 3 bij 3 meter en is gevuld met een tv kast + omringende speakerset en 2 stoelen en een bank.. Toch nog best knap.. De woonkamer wordt door een bar gescheiden van de keuken, die ongeveer even groot is als de woonkamer. Eten doen we hier standaard aan de bar met z’n allen en Emanuel zit erachter in z’n kinderstoel, veel lager dan de rest. Aan de lange zijde van de woonkamer/keuken zitten 3 deuren. Achter de 1e deur schuilt de kamer van Katelyn (23-jarige Amerikaan, woont ergens centraal in de VS) en ik heb er echt geen idee van hoe die eruit ziet.. De 2e deur is de badkamer, erg basic en geen plaats voor mijn toiletspullen dus die moet ik elke keer heen en weer slepen maar verder op zich prima. Hij is nog een beetje opgeleukt met nepbloemen (zoals overigens het hele huis hier) en alleen ’s ochtends zijn er wat problemen met de watertoevoer.. De waterdruk stelt dan echt helemaal niks voor en er komt echt zo’n minuscuul straaltje uit de kraan waar je niet eens je tandenborstel fatsoenlijk mee kan schoon maken.. Tot slot geeft de 3e deur toegang tot de slaapkamer van Brena, Toni en Emanuel. Op de een of andere manier slapen zij met z’n 3’en in één niet al te groot 2-persoonsbed en er is nog nooit iemand uit gevallen.. Ik gok zeg maar zo’n anderhalve meter breed..
Aan de korte zijde bij de keuken zit nog een deur naar een ruimte met wasmachines, prullenbak, een vogel (huisdier) en gewoon een plek om rommel te dumpen. In die ruimte zit ook een glazen schuifdeur naar mijn kamertje. Mijn kamer bestaat ongeveer uit bed.. Het is een kamer van 2 bij 2,5 meter en mijn bed is 1,5 bij 2 meter. Wat dus inhoudt dat ik aan mijn voeteinde en aan mijn rechterzijde ongeveer 50 cm overhoud, om mijn onder-het-bed-geschoven koffers te openen als ik ’s ochtends mijn kleren nodig heb. Ik heb dus gewoon geen ruimte om mijn gebruikelijke rommelige levenstijl te leven hier.. (Inhoud van mijn koffer ligt wel helemaal door elkaar, om toch maar een beetje m’n oude gewoontes te doen herleven). Ik heb dus een glazen wand en verder 3 pastelroze muren, allemaal voorzien van een raam. Wat er dus op neer komt dat ik aan 4 kanten omgeven ben door crème kleurige gordijnen. En oja, ik heb een airconditioning aan de muur hangen, maar die werkt nog niet helemaal gezond.. De eerste nacht had ik mijn airco aangezet en 3 uur later werd ik wakker met een nat voeteinde. Toen begreep ik opeens waarom er een emmer op mijn voeteinde stond. Maarja, met mijn gedraai valt die er natuurlijk in de loop van de nacht af dus mijn hele vloer was ook nat. Toppie. Toni heeft nu een creatief systeem met plastic zakken onder de airconditioning gemaakt, maar ik gebruik hem het liefst zo min mogelijk. Op het moment zitten we nog in het laatste stukje van het regenseizoen dus het is gelukkig niet zo extreem warm.. Gewoon 25 graden.. De nieuwe airco is al wel in huis, maar er is iemand nodig die verstand heeft van het installeren van die dingen. Er is mij verteld dat die iemand over 2 weken langs komt.. Op mijn bed ligt alleen nog maar een deken, in tegenstelling tot het hoeslaken + laken + deken die ik in de residentie kreeg. Voor mij een grote vooruitgang: Ik word nu niet meer ’s nachts wakker omdat ik verstrikt zit in allerlei doeken (het hoeslaken bleef ook nooit om mijn matras zitten). Oja, verder bevindt het geliefde huisdier zich tegen de andere kant van de glazen schuifdeur en op de een of andere manier vindt dat beest het erg leuk om vanaf een uur of half 6 ’s ochtends te starten met het produceren van een rotherrie en hij stopt ongeveer wanneer ik de deur uitloop om naar school te gaan.. (Mama, wil je even tegen die vogel komen praten en positieve energie sturen)
VOOR DE MENSEN DIE VOORGAANDE BESCHRIJVING GESKIPT HEBBEN, HIER VERDER LEZEN: Maargoed, huis is dus niet erg groot (hoewel het luxe schijnt te zijn voor Costa Ricaanse begrippen) maar de mensen maken veel goed… Heb tot nu toe 2 avonden met ze zitten praten, beetje irritant dat ik ondertussen wel ongeveer onder woorden kan brengen wat ik wil zeggen of vragen, maar dat ik hun moeilijk begrijp. Maar ze blijven me aanmoedigen om te praten en het schijnt ze niet heel veel uit te maken dat ik voornamelijk aan het woord ben.. Heb al wel het complete fotoalbum van Emanuel gezien en een fotoalbum die een vorige EF-studente voor ze had achtergelaten. Met wat beelden erbij gaat het begrijpen nog wel.. Verder is het eten wat ze maken erg lekker, wacht alleen op het moment dat ik genoeg heb van gallo pinto, de rijst en bonen mix die je minstens 1 keer per dag krijgt (ontbijt en/of avondeten). Volgens de andere studenten gaat dat moment nog een keer komen, maar Katelyn heeft er na 2 maanden nog geen last van, dus misschien kookt Brenda gewoon erg goed in vergelijking tot de andere gastmoeders ;).
Maar ik ga er nu toch wel ongeveer mee ophouden.. Kunnen jullie allemaal massaal naar de koelkast rennen om eten te pakken, mocht dat nog niet gebeurd zijn en dan kan ik weer eens sociaal gaan doen tegen mijn familie.. Heb me nu al bijna 2 uur opgesloten in mijn kamer..
Adios!
Abonneren op:
Posts (Atom)
