Live @ Aeropuerto Madrid, 30 mei 2010 - 12:30

Ja dat was het dan.. Net Samuel uitgezwaaid en nu een paar uur alleen doorbrengen op het vliegveld in Madrid. Vechtend tegen de slaap, want zou toch wel weer typisch zijn om net beroofd te worden op je laatste dag. (Mijn biologische klok staat momenteel op half 5 ’s nachts en ik heb amper geslapen in het vliegtuig). Komt nog eens bij dat de laatste piloot zo hopeloos was dat ik me er ook al niet beter op ben gaan voelen… Uit dat vliegtuig heb ik trouwens wel snel even een kussentje meegejat, altijd handig als je in je volgende vliegtuig weer een poging tot slapen wil doen. Zal moeilijk worden, aangezien ik met een normaalgesproken overenthousiaste, energieke en supergezellige Rosalie mijn laatste paar uur in het vliegtuig deel.

Maar nu heerst er nog totale stilte om me heen, wie zit er dan ook al meer dan 3 uur van te voren bij z’n gate? Af en toe wordt de stilte onderbroken door een melding uit de luidsprekers in Spaans met een vreselijk accent of mijn knorrende maag. Han, waarom heb ik mijn laatste geld aan een goedkoop pakje sigaretten uitgegeven? Nu al spijt van.

Het is zo raar om weer op Europese bodem te staan. Ik kan me nog herinneren dat ik op mijn eerste dag nog vond dat Madrid mooi was van bovenaf. Nu is het vreselijk saai vergelijken met het groene regenwoud omringd door een helderblauwe zee. Oke, het helpt mee dat de zon schijnt. Eigenlijk is het hier nu beter weer dan in Costa Rica, ik heb dus gewoon echt ziekelijk veel regen gehad. Daarmee is mijn plannetje om zongebruind terug te komen en vol te houden dat het in Ecuador heerlijk weer is dus mee mislukt.

Maargoed, wel lekker om weer keppeltjes, hoofddoeken en hippies te zien, die ook nog eens allemaal langer dan 1,70 zijn! Blond is weer de normaalste zaak van de wereld en voor een beetje hulp van het vliegtuigpersoneel moet ik weer mijn best doen. Niet meer de blonde stomme toerist. Brenda zei van de week iets in de trant van: “Ik wist niet dat je zo slim was Ank…”. Muchas gracias.

Heb nog een mooie theorie met Samuel in het vliegtuig bedacht. Het woord voor lekker en rijk is precies hetzelfde woord in het Spaans. Je weet dus zelfs niet als ze het eerlijk zeggen, of ze voor je uiterlijk of voor je geld gaan. Vlucht was verder niet zoveel bijzonders aan. Alhoewel iemand van het personeel had bedacht dat het een goed plan was om een film over de tandenfee aan te zetten. Weet ik nu dus ook alles van. Verder weer heel jammer dat opeens iedereen je kan verstaan als je Engels praat, terug in Europa zullen we maar zeggen.

Maar de batterij van mijn computer is bijna leeg, en ik moet echt gaan bewegen anders val ik in slaap.. Tijd dus om ervandoor te gaan. Ik ga echt proberen om vanavond op de een of andere donkerduistere manier wat meer energie te hebben